RSS
جراحی با لیزر از ۵۰سالگی به بعد نتیجه چندان مثبتی به همراه نخواهد داشت.
ضعف بینایی مشکلی است که به نحو چشمگیری افزایش یافته است و کار با کامیپوتر، مشاهده طولانی مدت تلویزیون، مطالعه در نور کم و یا بسیاری دیگر از عادات زندگی نوین و ماشینی ضعف بینایی را تشدیدمی‌کنند.
استفاده از عینک یا لنزهای طبی به امر عادی و روزمره تبدیل شده است، اما آروزی بسیاری از کسانی که به ضعف بینایی دچار هستند این است که روزی بتوانند بدون استفاده از عینک یا لنزهای طبی روشن و واضح ببینند، آرزویی که جراحی لیزر ادعا می‌کند آن را برآورده خواهد کرد.
جراحی چشم با استفاده از لیزر که این روزها بشدت مورد استفاده قرار می‌گیرد، بیشتر از چند دقیقه طول نمی‌کشد و بیمار نیازی به بستری شدن در بیمارستان و یا مراقبت‌های ویژه ندارد بلکه پزشک متخصص با استفاده از دستگاه مخصوص و با تابش اشعه لیزر چشم را جراحی می‌کند.
البته در این باره سوالاتی از قبیل اینکه در این عمل چه بخشی از ساختمان چشم مورد جراحی قرار می‌گیرد و چگونه؟ این جراحی چه پیامدهایی خواهد داشت؟ مطرح می‌شود.
باید گفت زمانی که تصمیم گرفته می‌شود دید چشم اصلاح شود بهترین قسمتی که برای جراحی می‌توان انتخاب کرد بخشی است که به طور طبیعی جراح راحت‌تر به آن دسترسی پیدا می‌کند و این بخش، سطحی‌ترین و اولین ناحیه خارجی چشم، بخصوص قرنیه است.
قرنیه و عدسی چشم که هر دو در قسمت پیشین کره چشم قرار گرفته‌اند، بافت شفاف و محدبی دارند که سبب شکست نوری می‌شود که به چشم می‌رسد و شکست نور در این قسمت موجب تشکیل تصویری واضح در شبکیه چشم که در بخش داخلی قرار گرفته است می‌شود و این تصویر به مغز مخابره و سپس درک می‌شود.
قرنیه سهم بیشتری در شکست نور بعهده دارد و در این نوع جراحی ساختمان قرنیه به کمک لیزر طوری اصلاح می‌شود که ضریب شکست نور برای مشاهد یک تصویر روشن تنظیم شود.
اولین شرط لازم برای جراحی آن است که چشم بیمار تنها به ضعف بینایی دچار و از نظر ساختمانی سالم باشد.
جراحی با لیزر می‌تواند مشکل دوربینی چشم را تا سه دیوپتری و حداکثر تا چهار دیوپتری اصلاح کند و بیشتر از این نباید جراحی شود و نزدیک بینی را تا ۱۰دیوپتری می‌توان اصلاح کرد، بنابراین در نزدیک بینی دامنه بیشتری قابل جراحی است و چشم‌های آستیگمات بین چهار تا شش دیوپتری را نیز می‌توان به کمک لیزر اصلاح کرد.
دوپتری واحدی است که توسط آن ضریب شکست نور در چشم اندازه‌گیری می‌شود و این واحد در دوربینی با علامت مثبت و در نزدیک بینی با علامت منفی نمایش داده می‌شود.
البته در چشم‌هایی که شماره آنها بالا است باید گفت که این خطر وجود دارد که قرنیه نازک شود و چشم برای همیشه آسیب ببیند، که به طور حتم مشکلات زیادی را به همراه خواهد داشت.
بهترین زمان جراحی فاصله سنی بین ۲۵تا ۵۰سالگی است و تا ۲۵سالگی ضعف بینایی افزایش پیدا می‌کند و بهتر است در مورد جراحی افراد کمتر از ۲۵سال با دقت و احتیاط بیشتری تصمیم‌گیری کرد.
بعد از ۵۰سالگی با افزایش سن، قدرت عضلات تنظیم‌کننده ضریب شکست نور در عدسی کاهش می‌یابد که موجب پیر چشمی می‌شود.
جراحی با لیزر از این سن به بعد نتیجه چندان مثبتی به همراه نخواهد داشت و در نهایت جراحی لیزر، جراحی است که توسط آن تنها ضریب شکست نور برای تشکیل تصویری دقیق تر تغییر داده می‌شود.
نوشته شده در تاريخ جمعه 4 دی 1388 ساعت 8:43 PM | نظرات (0)