خداوند در آيه 61 سوره مباركه آل‌عمران مي‌فرمايد: «فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ؛ پس هر كه در اين [باره] پس از دانشى كه تو را [حاصل] آمده با تو محاجه كند بگو بياييد پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و ما خويشان نزديك و شما خويشان نزديك خود را فرا خوانيم سپس مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم» اين آيه مربوط به داستاني تاريخي در صدر اسلام به نام «مباهله» است كه طي گفت‌وگويي با ابوالفضل بهرامپور از مفسران معاصر قرآن كريم به بررسي آن پرداخته‌ايم. * «مباهله» به چه معناست؟ مباهله به معناي نفرين طرفيني است و قالباً براي اثبات حقانيت توحيدي، ديني و مذهبي و در رده امامان و پيغمبران در قرآن مطرح شده است. وقتي طرفين با گفت و شنود و منطق حاضر به قبول مطلبي نشوند متوسل به نفرين شده و مي‌گويند: خدايا اگر حق با طرف مقابل است و من ناحقم يك گرفتاري آسماني بر من فرود آر و اگر عكس اين حاكم است اين بلا بر سر او بيايد. * چگونگي به وجود آمدن واقعه مباهله را توضيح دهيد؟
ادامه مطلب
