اصلا حسين جنس غمش فرق ميكند

* مهری حسینی

کاش دستم تا زمین کربلا پر می کشید

تا کنار دشت سرسبز خدا پر می کشید

گفتم احساس دلم را نذر دستش می کنم

نذر دستانی که از دنیا رها پر می کشید

دست ها در خون شناور بود و باران عطش

بر فراز لاله زار کربلا پر می کشید

دست ها جاری شد و در زیر نعش مشک او

عطر دستانش به کام خیمه ها پر می کشید

تشنگی هم با تمام گرمی احساس خود

دل به دریا داد و اشکش بی صدا پر می کشید

وقتی از ذهن عطش احساس دریا پر کشید

کاش باران از زمین بی اعتنا پر می کشید