اصلا حسين جنس غمش فرق ميكند

و نیم دیگر خود را نشست و کامل کرد
و قطره قطره تمام  فرات را گل کرد
لبان ماهی تشنه درون گهواره 
میان شرم نگاهش دوباره دل دل کرد
نشست پای عطش تا که دل به دریا زد
قنوت آب خودش را شبیه ساحل کرد
دعا نمود و نگاهی به خیمه ها انداخت
و مشک خالی خود را پر از فضائل کرد
لبان تشنه و چشمان آب دیده او
به چشمهای همه آب دیده نازل کرد 
و من به دست تو ایمان می آورم عباس...
خدا نوشت و خودش را ضمیر فاعل کرد

"علیرضا محبوبی زاده - سیرجان"