احترام حداد

	زندگینامه

احترام حداد

زندگینامه

احترام در روز سوم مهرماه سال 1324 در خانواده ای با تقوا و مهربان و مذهبی در شهرضا دیده به جهان گشود در تربیت دو دخترش کوشا بود و به جوراب بافی، قالی بافی و خیاطی علاقه بسیاری داشت او برای کارکردن از خانواده های بی بضاعت پول نمی گرفت. هر گاه شهیدی را به خاک می سپردند در خاکسپاری آن شهید شرکت می کرد و به جبهه هم کمک می کرد. اما آن جمعه خونین در مکه او را نیز به آرزوی دیرینه اش رساند.
عمال آل خلیفه و آل سعود در تظاهراتی که علیه آمریکا و اسراییل بود ضربه ای به سر وی زدند و او را شهید کردند. 
وی در تاریخ 9 مردادماه 1366 در سن 42 سالگی به شهادت رسید. 
پیکر پاکش را در گلزار شهدای شهرضا به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سمیه حجابی

	زندگینامه

سمیه حجابی

زندگینامه

زینب و داود در سال 1361 در تهران صاحب فرزند شدند. خداوند دختری زیبا به نام سمیه به آنان عنایت فرمود خانه کوچک داود با صدای لیلا و سمیه شور و حالی خاص داشت اما این شادی دیری نپائید، قساوت رژیم بعث در روز دوازدهم فروردین ماه سال 1364 روزیکه مردم ایران تایید جمهوری اسلامی را جشن گرفته بودند جمع کوچک خانواده حجابی را پرپر نمود. سمیه سه ساله به همراه تمام اعضای خانواده اش در بمباران هوایی شهر تهران آسمانی شدند و نامشان در جرگه شاهدان ثبت گردید.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیده هاجر حایری عراقی

	زندگینامه

سیده هاجر حایری عراقی

زندگینامه

هاجر در یک خانواده متدین در تاریخ 10 مهرماه سال 1321 در مشهد چشم به جهان گشود. پدرش از مبارزین دوران انقلاب و همسنگر شهید مدرس بود. هاجر 17 ساله بود که ازدواج کرد و صاحب 6 فرزند شد. یار و یاور همسر در مشکلات بود و از سختی ها و ناملایمات زندگی هیچ گاه شکایتی نکرد و راضی به رضای الهی بود. 4 روز در هفته در منزلش جلسه قرآن برگزار می کرد. به فرزندانش قرآن می آموخت. همراه آنها در جلسات مذهبی شرکت می کرد، تا آنان را با سیره معصومین آشنا کند. در اوقات دیگر کاموا می خرید و برای رزمندگان جبهه، پلیور و کلاه و... می بافت. دوست نداشت به مرگ عادی از این دنیا برود برای همین همیشه در قنوت با تمام وجودش زمزمه می کرد:"اللهم الرزقنا شهادة فی سبیل ا..." 
او، پسرانش اکبر و صادق را برای شرکت در جبهه های حق علیه باطل فرستاد و به دیگران نیز سفارش می کرد:اگر فرزندان ما نروند، دفاع نکنند، پس چه کسی از اسلام و انقلاب و کشور دفاع کند؟ و در این راه دو پسرش را تقدیم آرمان های نظام اسلامی و انقلاب کرد.
پسرش شهید شده بود و هنگامی که سر بریده پسرش را دید، گفت: مگر بچه های ما از علی اصغر امام حسین عزیزترند، خم شد بر گلوی بریده فرزند خود بوسه زد و گفت:"السلام علیک یا ابا عبدالله" خبر دومین فرزندش هم رسید، اما او برای مراسمش مانند پسر اولش با خوشحالی پذیرای مهمانانش بود. او از آنکه اینگونه سرنوشت را برای خود رقم زده بودند، آنان را تحسین می کرد و دلش آرام و راضی بود و خدا را هزاران بار در دل شکر می کرد.
برای زیارت خانه خدا به مکه مکرمه مشرف شد که همزمان با آن، برائت از مشرکین اعلام گردید. ساعتی دیگر راهپیمایی شروع می شد. هاجر یاد خوابش افتاد، تبسمی کرد، خواب دیده بود که 2 پسر شهیدش(اکبر و صادق) به سوی او می آیند و او را همراه خودشان به سوی آسمان ها می برند. خوابش را تعبیر کرده بود و شوق دیدار فرزندانش، بارقه های امید را در دل او به وجود آورده بود، در تصمیمش مصمم تر گردید. غسل شهادت کرد. به سمت راهپیمایی رهسپار شد. در بین تظاهرات کنندگان ایستاد. مزدوران آل سعود وحشیانه به سمت مردم بی گناه هجوم می بردند.
بچه ها، خونه خاله دور هم جمع شده بودند، با نگرانی به اخبار رادیو گوش می کردند، پسر خاله شان رادیو را خاموش کرد که صدای دخترها به اعتراض بلند شد که رادیو را دوباره روشن کردند، یک بار نام مجروحین رامی خواندند بار دیگر اسامی مفقودین را می خواندند، نوبت به اسامی شهدا رسید، دل توی دلشان نبود که "شماره 29 شهید هاجر حائری عراقی" صدا در خانه طنین انداز شد. چه می شنیدند؟ یعنی دیگر مادرشان را نمی دیدند؟ مادر از میان آنها رفته بود، اشک در چشمانشان حلقه زده بود که بغض شان ترکید و صدای گریه وشیون بلند شد. صورت، بازو و پهلوهایش کبود و زخمی شده بود. هاجر بر اثر اصابت ضربات باتوم در تاریخ 9 مردادماه سال 1366 در سن 45 سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرده بود و به فیض شهادت نائل گردیده بود.
مزارش در حرم امام رضا(ع) قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

فاطمه حاجی درویش

	زندگینامه

فاطمه حاجی درویش

زندگینامه

فاطمه در روز بیست و ششم مردادماه سال 1354 در شهر تهران متولد شد؛ پدرش حبیب الله با شوق به تربیت او همت گماشت. 7 ساله بود که به مدرسه رفت تا نوشتن و خواندن را بیاموزد. اما روز بیست و نهم فروردین ماه سال 1367 رنگ سیاهی داشت. فاطمه و خواهرش مریم برای افطار مهمان عمه بودند. همه کنار سفره نشستند. فاطمه زیر چشمی مریم را نگاه کرد و خندید. صدای اذان بلند شد و ناگهان بمباران هوائی دشمن بخشی از شهر تهران را به ویرانه تبدیل نمود. فاطمه سیزده ساله که تازه سال سوم راهنمایی بود، به همراه خواهر و دو تن از فامیل خود به آسمان پر کشید و برای همیشه از میان ما رخت بربست.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

فاطمه حاجی بیگی

	زندگینامه

فاطمه حاجی بیگی

زندگینامه

در سال 1345 فاطمه در تهران به دنیا آمد در ایام کودکی از تربیت اسلامی برخوردار گشت سپس به مدرسه رفت و چون دیگر همسالانش به تحصیل پرداخت.
فاطمه با آنکه سن اندکی داشت اما از رشد فکری خوبی برخوردار بود. در یکی از راهپیمائی های مردمی خانم مسنی او را به ماندن در خانه و عدم حضور در راهپیمائی ها دعوت کرد خطرات این مبارزه را برایش گفت اما فاطمه او را متفکرانه نگریست و گفت:«اگر در کودتای ننگین 28 مرداد شما قیام می کردی ما این سال های سیاه را در پی نداشتیم ما تلاش می کنیم تا نسل های آینده ما را سرزنش نکنند».
سرانجام این روح کودکانه و متعالی در تاریخ 9 دی ماه 1357 در خیابان تهران نو در حالیکه با شعارهای خود طاغوتیان را می لرزاند به ضیافت مربوبیان شتافت.
فاطمه حاجی بیگی در دوازده سالگی بر اثر اصابت گلوله خونش را نثار انقلاب نمود مزار این شهیده بزرگوار در «ابراهیم آباد اراک» قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

شهناز حاجی شاه

	زندگینامه
	مهمانی خدا
	شهادت

شهناز حاجی شاه

زندگینامه

در اوج سیاهی و ظلمت در سال 1338 نوری از خانه حاجی شاه پدیدار شد، شهناز پا بر جهان هستی گذارد. شهر کوچک دزفول میزبان قدوم آسمانی شد. پدر با سعی و تلاش به تربیت 7 فرزند خود همت گمارد و شهناز را آنگونه که شایسته زن مسلمان ایرانی است پرورش داد. وی در سال های آغازین انقلاب در جهادسازندگی به خدمت پرداخت در همین زمان جنگ آغاز شد و او در کنار دیگر مردم خرمشهر به دفاع از کیان اسلامی مشغول گردید.
اما در همان روزهای اول جنگ هشتم مهرماه سال 1359 بر اثر اصابت ترکش در سن 21 سالگی با خون سرخ خود خرمشهر را خونین شهر ساخت.
و عاشقانه به دیار دوست پرکشید دو برادرش نیز در طول سال های دفاع مقدس به شهادت رسیدند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

گلناز حاج حسینی

	زندگینامه

گلناز حاج حسینی

زندگینامه

کودک دو ساله ای به همراه خانواده اش، که جمع آنان به نه نفر می رسید، آرام در امامزاده علی اکبر(ع) چیذر، آرمیده اند، گویی سکوت مظلومانه شان با انسان حرف می زند، به کدامین گناه کشته شدند و بر مبنای کدام منطق، موشک های دژخیم بعثی بر سر زنان و پیران و کودکان فرو ریخت. 
گلناز حاج حسینی در سال 1365 در تهران دیده به جهان گشود. هنوز بیش از دو سال از عمرش نگذشته بود که در پی حمله موشکی به مناطق مسکونی تهران در سال 1367، گلناز به همراه دیگر عزیزانش ساکن کوی دوست شدند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 اکرم چیان

	زندگینامه

اکرم چیان

زندگینامه

اول فروردین ماه سال 1347 به دنیا آمد. اهل شهر همدان بود. مثل همه کودکان به مدرسه رفت و تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. 13 ساله بود که به زیارت حضرت ثامن الائمه مضرف گشت. وقتی بازگشت بسیار تغییر کرده بود، هم از لحاظ اخلاقی و هم روحی.
در مشهد مشغول شستن ظرفهایشان بود، که پیرمردی برای شستن ظرفش از راه رسید. اکرم ظرفهای اورا هم شست. بعد از شهادتش مادر در عالم رؤیا اکرم را دید که می گوید: "مادر دعای آن پیری که در مشهد ظرفهایش را شستم در حقم مستجاب شد و من شهید شدم."
چیان در روز بیست و پنجم تیرماه سال 1361 در سن 14 سالگی در زادگاهش شهد شیرین شهادت نوشید. پیکر پاکش را در باغ بهشت همدان به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

منیره چولکی

	زندگینامه

منیره چولکی

زندگینامه

نامش "منیره" بود و متولّد شده در ایوان سال 1360. شاید قرار بود بشود خانوم معلم و یا دکتر. شاید هم می‌خواست تلاش‌هایش را بکند تا میهنی سبز و سربلند داشته باشد و یا شاید هم قرار بود مادری فداکار شود. 
اما بعثی‌ها نگذاشتند این غنچه زیبابه ثمر برسد. هنگامی‌که منیره فقط 4 سال داشت، در هجدهمین روز از خردادماه سال 1364 در شهرستان ایوان بر اثر بمباران هوایی ارتش عراق به ملکوت اعلی پیوست. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

حمیده چعبی

	زندگینامه

حمیده چعبی

زندگینامه

حمیده در روز اول شهریور ماه سال 1358 به دنیا آمد. کودکی را در شهرستان دشت آزادگان سپری کرد.
حمیده 7 سال بیشتر نداشت که بمباران هوایی دشمن در شهر سوسنگرد در تاریخ دهم بهمن ماه سال 1365 او را به وصال حق رساند.
مزارش در گلزارشهدای اهواز واقع شده است.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از