یكی از مهم ترین آموزش های تكواندو فراگیری فرم های آن است . فرم ها تركیب هایی از دفاع ها ، حمله ها و تكنیك هایی هستند كه بر طبق منطق طراحی شده اند . البته برخی از استادان فرم هایی را شخصا طراحی كرده و به عنوان كاری فوق برنامه تدریس می نمایند . این فرم ها را ابتكاری می نامند . سابقه تاریخی فرم ها به اندازه سابقه تاریخی هنرهای رزمی است . در زمان های گذشته هنرجویان رزمی به تنهایی تمرین می كردند و برای تمرین دفاع ها و حمله ها برای خود حریف فرضی یا به عبارتی خیالی می ساختند . به تدریج این تمرینات به صورت یك مجموعه حفظ  شد و تقریبا استاندارد گردید . این فرم ها از یك نسل به نسل دیگر انتقال یافت و در این بین پیشرفت و تغییر نمود . تا اینكه با تاسیس فدراسیون جهانی و اتحاد سبك ها قرار بر این شد كه فرم هایی استاندارد برای تكواندو طراحی گردد تا هنرجویان آنها را به عنوان فرم های رسمی تمرین نمایند . فرم های ت گوك پوم سه آخرین استاندارد های اجباری تكواندو هستند . ولی برای ایچاد انگیزه مناسب ، هنرجویان می توانند در مسابقات  فرم های ابتكاری را نیز اجراء نمایند .

 «شین چال کانگ» را همه به خاطر دارند‌. مرد موبلند کره‌ای که در اواسط دهه ۶۰ یعنی سال ۶۴ هدایت تیم‌ملی تکواندو ایران را در رقابت‌های برون‌ مرزی به مدت ۳ سال بر عهده گرفت و پس از یک بازگشت نه چندان طولانی به کشورش، بار دیگر در سال ۷۱ سکاندار هدایت تیم‌ملی شد. در واقع نام وی بیش از هر مربی خارجی دیگری در کشورمان شناخته شده است‌. وی که بعدها پس از بازگشت به کشورش به هیچ وجه رابطه خود را با تکواندو ایران قطع نکرده بود گاه و بیگاه و با مناسبت‌های مختلف به کشورمان سفر می‌کرد تا اینکه سرانجام به همراه تیم‌ملی تکواندو کره و مسؤولان W.T.F راهی هجدهمین دوره پیکارهای بین المللی فجر شد تا حداقل آنها که نام و چهره این مربی کره‌ای را به خاطر دارند بار دیگر وی را از نزدیک ببینند‌.