«شین چال کانگ» را همه به خاطر دارند‌. مرد موبلند کره‌ای که در اواسط دهه 60 یعنی سال 64 هدایت تیم‌ملی تکواندو ایران را در رقابت‌های برون‌مرزی به مدت 3 سال بر عهده گرفت و پس از یک بازگشت نه چندان طولانی به کشورش، بار دیگر در سال 71 سکاندار هدایت تیم‌ملی شد. در واقع نام وی بیش از هر مربی خارجی دیگری در کشورمان شناخته شده است‌. وی که بعدها پس از بازگشت به کشورش به هیچ وجه رابطه خود را با تکواندو ایران قطع نکرده بود گاه و بیگاه و با مناسبت‌های مختلف به کشورمان سفر می‌کرد تا اینکه سرانجام به همراه تیم‌ملی تکواندو کره و مسؤولان W.T.F راهی هجدهمین دوره پیکارهای بین المللی فجر شد تا حداقل آنها که نام و چهره این مربی کره‌ای را به خاطر دارند بار دیگر وی را از نزدیک ببینند‌. 

 کانگ توانست نگاه مربیان و بازیکنان را نسبت به ورزش تکواندو تغییر دهد‌. به‌رغم آنکه برخی‌ها معتقدند حضور کانگ آنقدر تأثیرگذار نبود که بخواهیم تکواندو امروز خود را مدیون وی بدانیم، ولی برخی دیگر از مربیان و بازیکنان اسبق تیم معتقدند حضور وی بی‌تأثیر نبوده است‌. امری که مهم‌تر از مسائل فوق جلب توجه می‌نماید، حضور دوباره کانگ به عنوان مربی فرم یا پومسه تیم‌ملی است‌، اتفاقی که بنا بر ادعای بسیاری از صاحب نظران باید سال قبل اتفاق می‌افتاد چرا که کانگ از ابتدا هم یک استاد در قسمت پومسه بود نه مبارزه. هر چند سنخیتی دراین نمی‌بینیم که مربی مبارزه سال‌های دور تکواندو ایران حال می‌خواهد به عنوان مربی پومسه یا فرم سکاندار این بخش از تکواندو کشورمان شود‌. ولی این حضور را به فال نیک گرفته و امیدواریم که تکواندو کشورمان در بخش پومسه بتواند در سال‌های آینده به افتخارآفرینی بپردازد‌.

بدیهی است این امر میسر نخواهد شد مگر با حمایت از فدراسیون در اجرای طرح‌های بلند مدت خود و حضور طولانی مدت کانگ در پومسه و چیدن یک ساختار اصولی و علمی در این بخش، شاید با پومسه هم که زیبایی‌های خاص خودش را دارد بتوانیم در رقابت‌های جهانی و آسیایی مدال درو کنیم‌.

اینکه شین چال کانگ چقدر می‌تواند در بخش پومسه یا فرم به درد تکواندو کشورمان بخورد بستگی به عوامل متعددی دارد که باید منتظر بود و دید که تیم‌ملی فرم کشورمان در اولین دوره مسابقات جهانی تکواندو در بخش پومسه در کره برگزار می‌کند چه نتایجی کسب خواهد کرد‌. آیا کانگ برای پومسه کشورمان کافی است یا نیاز به مربیان دیگری هم از کشور کره داریم، هر چند که وی چند دستیار با خود نیز به کشورمان آورده است‌.

تکواندوکارانی که با کانگ کار کرده‌اند می‌گویند: کانگ دارای یک انضباط کره‌ای، سخت‌گیر، خشن و مقرراتی است‌. هر چند آرامش خاصی در چهره وی وجود دارد ولی بسیار سختگیر و جدی است‌. این مربی 50 ساله کره‌ای که حالا گرد پیری بر سر و رویش نشسته بسیار آرام‌تر از کانگ چند سال پیش تیم‌ملی نشان می‌داد که البته وی با اجرای نمایش زیبای فرم خود در مسابقات افتتاحیه فجر نه تنها سالن را به وجد آورد، بلکه نشان داد تکواندو متعلق به سن سال یا گروه خاص نیست و در این ورزش در هر شرایطی می‌توان هنرنمایی کرد‌. سپس با اجرای نمایش فرم یا پومسه از سوی شاگردان کانگ در سالن افراسیابی مشخص شد که وی به چه منظور به ایران آمده است‌. بله «شین چال کانگ» سرمربی اسبق تیم‌ملی تکواندو در قسمت مبارزه، این‌بار به عنوان سرمربی فرم یا «پومسه» هدایت تیم‌ملی تکواندو کشورمان را بر عهده گرفته است‌.

یک متخصص علم تمرین معتقد است که میزان دوندگی بازیکنان در لیگ چهاردهم زمانی به استانداردهای جهانی نزدیک می‌شود که بدنسازی در بین مربیان لیگ برتر جدی گرفته شود.

دکتر نعیما خواجوی در گفت‌وگو با خبرنگار علم ورزش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خاطر نشان کرد: درست است در جام جهانی فوتبال بر اساس آمار فیفا ملی‌پوشان توانستند به طور میانگین 10 کیلومتر داشته باشند، اما این رقم یک عدد است که نباید زیاد به آن توجه داشت. مساله اصلی برای حفظ این میانگین انجام کار بدنسازی درست و به موقع است که متاسفانه مربیان گاهی وقت‌ها آن را نادیده می‌گیرند.

وی افزود: یک بازیکن فوتبال برای این که بتواند در طول رقابت‌های لیگ برتر، با فشرده‌تر شدن بازی‌ها ، کمتر با آسیب دیدگی‌ مواجه شود و میزان دوندگی خود را از هشت کیلومتر به 10 کیلومتر و بیشتر از این میزان ارتقا دهد باید حداقل شش تا هشت هفته‌ کار بدنسازی انجام داده باشد. نه این که با چهار هفته‌ کار بدنسازی ، مربیان آنها را وارد تمرینات تکنیکی با حجم بالا ببرند. این میزان کار بدنسازی کارایی فوتبالیست را به مرور زمان در جریان رقابت‌های لیگ برتر کاهش می‌دهد و اثر بخش نیست.

وی با اشاره به این نکته که بسیاری از مربیان اعتقاد و اعتماد کافی به کار بدنسازی ندارند، تصریح کرد: اکثر مربیان به دلیل این که تمرینات خود را دیر شروع می‌کنند برای جبران این تاخیر سعی می‌کنند کار بدنسازی را حذف کنند، زیرا اعتقاد دارند در جریان بازی‌ها و مسابقه به مسابقه ، بازیکنان آمادگی جسمانی خود را افزایش می‌دهند و در خلال مسابقات ، کار بدنسازی نیز انجام می‌دهند در حالی که این توجیه درستی نیست و ادامه چنین روندی میزان آسیب دیدگی‌ بازیکن را افزایش می‌دهد.

خواجوی اضافه کرد: میزان دوندگی به کیفیت دوندگی بستگی دارد. اگر یک فوتبالیست بتواند به طور میانگین 10 کیلومتر با سرعت و شدت بالا بدود، بازیکن حرفه‌ای است. نه این که بازیکنی بخواهد یازده تا سیزده کیلومتر را با شدت متوسط بدود و ادعا کنند میزان دوندگی خود را به استانداردهای جهانی نزدیک کرده است. این ادعای درستی نیست.

این متخصص علم تمرین تاکید کرد: ما زمانی می‌توانیم ادعا کنیم که میانگین دوندگی بازیکنان خود را در لیگ چهاردهم می‌توانیم از هشت کیلومتر به 10 کیلومتر برسانیم که با نصب دستگاه‌های GPS در استادیوم‌های خود، بازیکنانمان را از نظر فاکتورهای آمادگی جسمانی پایش و عملکرد آنها را در جریان مسابقات لیگ بر اساس آمار محاسبه شده بررسی کنیم. تنها در این صورت است که می‌توانیم بگوییم بدنسازی چه جایگاهی در برنامه مربیان لیگ برتر دارد و چقدر در ارتقای میزان دوندگی بازیکنان به استانداردهای جهانی عملکرد موفقی داشتیم.

ا‌نتها‌ی‌ پیا‌م

تذکر مهم 1 : اگه هنوز آماتور هستید به هیچ عنوان این تمریناتو انجام ندین که بسیار پشیمون میشید ، می تونید اصلا این حرفه رو جدی نگیرید برای من که اتفاقی نمیفته خودتون بعدامی فهمید چه ضربه اساسی به بدنتون می زنید

اگر جواب شما منفی است یا غلو میکنید یا معنی شجاعت را با حماقت اشتباه گرفته اید .

همه ما از ضربه خوردن و آسیب دیدن می ترسیم . در واقع این عکس العمل طبیعی بدن ماست .البته منظور از ترس آن جنبه منفی که معمولاً در ذهن داریم ، نیست.
شاید بتوان با کمی واقع بینی ترس را با قدرت عکس العمل مترادف دانست . یعنی بدن ما به محض برخورد با یک عامل ناشناخته یا تهدید آمیزبلافاصله مقداری انرژی آزاد میکند حال اگر ما برای مقابله با آن عامل خاص تعریفی داشته باشیم انرژی آزاد شده صرف انجام عمل مذکور میگردد (عکس العمل بدن - حالت مثبت) در غیر اینصورت این انرژی خود را به صورتهای مختلف مثل فریاد کشیدن آزاد میکند (ترس - حالت منفی) .

بسیاری از مسلمانان بزرگسال كه از زمان كودكی به اقامه نماز مشهور بوده اند، در سن پیری و با داشتن عمرهای بالا، تا حد زیادی از سلامت جسمانی و عقلی قابل قبولی برخوردارند.