اعتراض از بدو تولد در فطرت آدمی وجود دارد، همانطور که نوزاد اعتراض خودش را با گریه نشان می‌دهد. اگر اعتراض جمعی از مردم نسبت به مشکلی مورد بهره برداری سیاسی عوامل داخلی و خارجی قرار گرفته و برخورد امنیتی صورت می‌گیرد چاره چیست؟

ابتدا اعتراض باید به صورت نرم اطلاع رسانی شود، مانند رسانه‌ها، شبکه‌های اجمتاعی و ... سپس احزاب سیاسی برای حل مشکل در زمان انتخابات راه‌کارهایشان را ارائه دهند و نهایتا صندوق‌های رای نتیجه را مشخص نماید. این نکته نیز نباید فراموش شود که اعتراض باید درست باشد تا باعث بهبود وضعیتی شود نه بدتر شدن آن.
(به دلیل یکسری مشکلات ریشه‌ای‌تر این مطلب یک تحلیل ناقص هست و نباید از آن برداشت سیاسی داشت)

ایران یک کشور در حال توسعه است که برای جبران عقب افتادگی از کشورهای پیشرفته تقلید کرده. غالبا در عصر مشروطه شروع شده و در حال حاضر نیز تا حدی ناقص بوده است. به عنوان مثال نیروی نظامی قزاق، جمهوریت یا مردم سالاری، نظام آموزشی و غیره. حالا این اقتصاد دولتی و نیمه دولتی از کدام کشور تقلید شده بماند. اما چرا ناقص؟ به عنوان مثال جمهوریتی که در کشورهای پیشرفته وجود دارد بدون حزب معنا ندارد. ولی متاسفانه در ایران غالب کاندیداهای مجلس مستقل هستند. اما این مستقل بودن چه ایرادهایی دارد؟ اول اینکه قدرت یک حزب در پیشبرد اهداف عالی یک کشور یا نظام بیشتر از یک فرد مستقل است. دوم اینکه زیر سوال بردن یک حزب راحت تر از یک کاندید مستقل است و قواعد و اصول مشخص تری نسبت به یک فرد دارد؛ و موارد دیگر.

متاسفانه علی رغم تاکید رهبری بر تصویب و نهایی شدن قانون احزاب در مجلس، تنها بخشی از این قانون تصویب شده است.