رأفت و مهربانی امام رضا (ع) بیشتر به چشم می‌آید/

به گزارش یزد رسا، طبق اعتقاد صریح شیعه، ائمه (ع) نور واحدند و اگر هر کدام از این بزرگواران به جای دیگری بودند، همان رفتار و منش را بروز می‌‌دادند، اما به سبب شرائط هر دوره یا علل دیگر معنوی که از عقل ما خارج است، ظهور برخی صفات برای برخی از این بزرگواران بیشتر بوده است؛ به عنوان مثال، سیدالشهداء (ع) اسوه فداکاری، ایثار، شهادت و بندگی خدا است و در مورد حضرت رضا (ع) طبق روایات تاریخی و همچنین اقوال علمای ربانی علمشان و مهربانیشان بیش از بقیه صفات به چشم می‌آید؛ امام کاظم (ع) می‌فرمایند: رسول‌الله را در خواب دیدم و فرزندم علی را اینگونه برایم وصف کرد: «علی ابنک ینظر بنورالله ... قد ملیء حکماً و علماً»، پسرت علی با نور الهی می‌بیند و از علم و حکت الهی لبریز است.  فعالیتهای علمی ایشان در آن دوره که گروه‌های مختلفی از منحرفان آل محمد (ص) فعالیت داشتند و برگزاری جلسات بحث و مناظره با بزرگان ادیان و مذاهب مختلف و مغلوب کردن همه آنها، بهترین گواه در تأیید این مطلب است که برای فهم بهتر به مواردی در این خصوص اشاره می‌شود:

آگاهى امام (ع) به زبانهای مختلف
از مظاهر شخصیت علمى امام رضا (ع) که شگفتى اطرافیان و شاهدان را همراه داشت، آگاهی کامل آن حضرت (ع) به زبانهاى مختلف بوده است؛ طوریکه امام (ع) در مجامع علمى به هنگام مناظره یا در نشستهاى عمومی در پاسخگویى به اشخاصى که از کشورهای دیگر به حضور ایشان شرفیاب می‌شدند، با زبان متداول و رسمى مخاطب با وى به گفت‌وگو می‌پرداختند.

اباصلت هروى می‌گوید: «کان الرضا (ع)یکلم الناس بلغاتهم وکان والله افصح الناس واعلمهم بکل لسان و لغة»، امام رضا (ع) با مردم به زبان خودشان سخن می‌گفت، به خدا سوگند که او فصیح‌ترین مردم و داناترین آنان به هر زبان و فرهنگى بود. همچنین می‌گوید: عرض کردم اى فرزند رسول خدا، من در شگفتم از این همه اشراف و تسلط شما به زبانهاى گوناگون که امام (ع) فرمود: من حجت خدا بر مردم هستم، چگونه می‌شود خداوند فردى را حجت بر مردم قرار دهد، اما او زبان آنان را درک نکند؟ مگر سخن امیر مؤمنان على (ع) به تو نرسیده است که فرمود: به ما «فصل الخطاب» عطا شده است و آن چیزی جز شناخت زبانها نیست.