عمو علی پسر عموی اوست که از وی می خواهد با ما صحبت کند و به ما اطمینان دهد که می توانیم به آنها اعتماد کنیم گوشی را به من می دهد آن طرف خط عمو علی سعی دارد من را راضی کند که امشب در منزل نور اقامت کنیم.نور تازه عروس این خانواده است، به محض ورود به استقبالمان می آید، وی ۲۰ ساله است این را خودش می گوید مدتی طول می کشد تا به ما بفهماند یک پسر چند ماهه دارد و دو سال است که ازدواج کرده است.این جا خانه مجللی به نظر می رسد با مبل ها و پرده هایی که کمتر می توان در عراق دید تصاویر روی دیوار نشان می دهد در دانشگاه بغداد درس خوانده و یکی ازفرزندان این خانواده خلبان است، حالا یادم می آید او در موکب سر کوچه بین زوار غذا توزیع می کند.مادرشوهر نور به جمع ما می پیوندد با احترام اطمینان می دهد که این مکان امن است واصرار می کند که حتماً شب بمانیم حتی تاکید می کند اگر می ترسیم یکی از مبل ها را پشت در بگذاریم و راحت بخوابیم، چند دقیقه بعد چند خانم ایرانی هم به جمع میهمانان ما اضافه می شوند.

صاحب خانه مسافت زیادی راه رفته است تا غذای ایرانی برایمان پیدا کند. صبح زود راهی حرم می شویم برای وداع؛ شوهر و پدرشوهر نور در حال تهیه صبحانه برای زائرین هستند.

دیگ های حاوی تخم مرغ آب پز در آشپزخانه می جوشد یک قرص نان به آن می افزاید و به دست زائران می دهد. با خداحافظی از آن ها عازم شهر نجف می شویم از این جا تا نجف ۵ ساعت راه در پیش داریم با راننده به توافق می رسیم نفری ۲۵ هزار تومان تا نجف...

اتومبیل ها تقریباً ۴ کیلومتری نجف مسافران را پیاده می کنند. باید مسیر تا حرم را پیاده طی کنیم، شهر نجف تعداد زیادی از زوار را در خود جای داده وشهر بسیار شلوغ شده است. موکب های عراقی و بعضا ایرانی محل اسکان مناسبی برای آقایان و بانوان فراهم کرده اند.با هماهنگی های به عمل آمده قرار می شود شب را در موکب ستاد عتبات عالیات زنجان سپری کنیم، امکانات خوبی برای زائرین در نظر گرفته شده و حرم امام علی (ع) مملو از عشق زائران است آن هایی که با بغض برای تسلیت گویی نزد علی ابن ابی طالب(ع) آمده اند.ندای «حیدر حیدر» در فضا پیچیده است. افراد برای شروع پیاده روی از امام علی (ع) اذن راه می گیرند، از حرم تا عمود اول تقریباً سه ساعت راه است، البه مسافت کمتر از این میزان است ولی ازدحام جمعیت مانع حرکت سریع تر می شود.

تقریباً سه روز تا کربلا راه باقی است موکب های خدمت رسانی قدم به قدم ایستاده اند تا باری از دوش زائران بردارند، این جا همه را به اسم زائر می خوانند، مرد و زن و عرب و عجم هم ندارد، صدای «بفرما زائر، بفرما زائر»، از هر طرف به گوش می رسد. عده ای کفش ها را واکس می زنند، بعضی کیف های پاره شده را می دوزند، غذا می پزند، چایی می دهند کالسکه و ویلچر تعمیر می کنند.

برای هر کدام از این فعالیت ها موکب ها قدم به قدم فراهم شده اند، بعد از سه شب و روز به کربلا می رسیم اینجا اوج ارادت شیعه به جهان اسلام اثبات می شود.

میلیون ها زائر ایرانی، پاکستانی، عراقی، لبنانی، روسی در کنار هم به عزاداری می پردازند، بسیاری از زائران اربعین به وقت کشور خودشان را به سوگ می نشینند. جمعیت بی شماری در خیابان های شهر، محوطه حرم و به خصوص بین الحرمین مشاهده می شود. به راستی که اربعین بزرگ ترین تجمع صلح جهانی است.

 

منبع : http://www.mehrnews.com