تا که در موکبی می نشینی برای استراحت،میبینی که چند نفر با استکان چای داغ عربی و کلی خدا قوت و خوش آمدی به استقبالت می آیند.چند نوع غذا برای پذیرایی از زائر آماده است.همچنین امکاناتی نظیر حمام و سرویسهای بهداشتی و بهداری و حتی موکب های جهت ماساژ زائرین.بعضی ها هم بساطی را آماده کرده بودند جهت دوخت و دوز کفشهای زائران و حتی چندین موکب را دیدم که چرخ کالاسکه های کودکان را تعویض میکردند و خلاصه همه و همه هر چه دارند در طبق اخلاص گذاشته بودند و خود را خالصانه صرف خدمت به زوار امام حسین علیه السلام کرده اند.
محل اسکانمان در کربلا امکاناتش جهت استحمام خیلی مناسب نبود.با چندتا از بچه ها رفتیم بیرون تا محل مناسبی پیدا کنیم جهت استحمام.از پسر بچه ای کوچک آدرس پرسیدیم.سریعا پدرش را در جریان گذاشت و مرد که ابو علی نام داشت بچه ها را به سمت خانه ی خود دعوت کرد.آنقدر تعارف میکرد که ما نتوانستیم تعارفش را رد کنیم.تعدادمان زیاد بود،ابو علی عده ای را به دو کوچه بالاتر منزل برادرش راهنمایی کرد.واقعا خدا خیرش دهد همین که از حمام بیرون می آمدی می دیدی که همسر ابو علی سفره ی طعامی مهیا کرده و با نیمرو از مهمانان پذیرایی می کند.مشغول خوردن نیمرو میشدی ناگهان میدیدی کودکی با سه شوآر موهای سرت را خشک میکند.واقعا خجالت زده میشدی از این همه اخلاص و قبطه می خوردی به آنان. در ادامه این پست عکسهایی از موکب های مسیر نجف تا کربلا پیاده روی اربعین سال 1434 قرار داده شده است(عکس از زائر پیاده)