خدا نگهدار و اگر برای همیشه باشد

خیلی خوب برای همیشه خدا نگهدار

هر اندازه که تو سنگدل باشی

قلب من بر تو نخواهد شورید

در این سینه چه نخواهی خواند؟

در این سینه ای که اغلب چون خوابی سنگین بر تو چیره می شود

سرت را به آن تکیه می دادی

خواب سنگینی که از این پس دیگر نخواهی داشت

لغزشهایم بی گمان فراوان است

ولی برای آنکه مرا اینچنین سخت بیازارند

آیا نمی توانستند بازویی جز آن بازو

که مرا به گرمی در آغوش می فشردند برگزینند؟

با این همه فریب مخور

ممکن است که عشق اندک اندک به نیستی گراید

ولی گمان مدار که دو دل را بتوان به یکباره از هم برید

خدا نگهدار ای اینگونه از تو جدا شده

گرامی ترین رشته های زندگیم

گسسته

سوخته

تنها

پژمرده

و دیگر بیش از این نمیتوانم بمیرم.

و آنگاه که فرشته را شاد و  پرواز کنان رها در آسمانها یافتم 

شتابان به سویش رفتم

تا قطره ای رهایی به من هدیه کند 

و اوج آسمان به رویاهایم راه پیدا کند   

تا که شاید از آن بالا  دلایلم را بیابم...  

اما افسوس که فرشته نیز اسیر بود... 

تنها زنجیرش قدری از زنجیری که به پاهای من است بلند تر بود...

شب است و در نگاه من غمی نشسته بی صدا

شب است و با ستاره ها دمی نمی شوم جدا

و قطره قطره اشک من چو موج سرکشی بلند

به صخره های قلب تو هراس و لرزه می دهد

و قلب پر ز کینه ام

 چو یخ به زیر آفتاب نم نمک آب می شود

و چشم بی فروغ  تو

به روی بازوان من اسیر خواب می شود

و تازه آن زمان شروع گریه من است

و من ز کینه گذشته ها و شوق روز های پیش رو هنوز زنده مانده ام

به فکر انتقام از گذشته ای سیاه

به فکر انتقام از زمانه ای تباه

هنوز زنده مانده ام

هنوز گریه می کنم

به خواب رفته ای و من

هنوز ناله می کنم

هنوز گریه می کنم…