احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

عارف بالله و عاشق دل‎سوخته اهل بیت، حاج شیخ جعفر مجتهدی در بیست و هفتم جمادی الثانی 1343 ه‍.ق / اول بهمن 1303 ه‍ـ. ش در خانواده‎ای بسیار متدین و مرفه در شهر تبریز دیده به جهان گشود. پدر ایشان حاج میرزا یوسف از دل‎باختگان آستان سیدالشهداء (علیه‎السلام) بود.

او مدت یک سال در نجف به پینه‌دوزی پرداخت و تمام املاک خود را به مستأجران بخشید، مدتی برای تکمیل ریاضت به بغداد رفت و ه‍شت سالی به‎طور مداوم در مسجد سهله نجف معتکف شد و جز برای تجدید وضو و تطهیر از مسجد خارج نشد.

و حالتی شبیه حال شخص محتضر داشت. در همین ایام با حاج ملا آقاجان زنجانی دیدار کرد. مرحوم مجتهدی هفت سال نیز در کربلا ماند و تمام شب‌‎‎ها را در صحن حضرت سیدالشهدا به عبادت و توسل پرداخت و در جریان کودتای عبدالکریم قاسم، بر ضد ملک فیصل به ایران بازگشت.

ایشان در ایران مدام در سفر به‎سر می‌برد و شانزده مرتبه با پای پیاده به مشهد مشرف شد. ایشان پس از حدود چهار سال اقامت در جوار حضرت امام رضا (علیه‎السلام) در تاریخ ششم رمضان 1416 قمری هنگام ظهر روز جمعه، دار فانی را وداع گفت و در صحن (آزادی) حرم مطهر، حجره بیست و چهار به خاک سپرده شد.

آیت‌الله حاج شیخ مرتضی آشتیانی فرزند آیت‎الله حاج میرزا محمدحسن آشتیانی، از مشاهیر علما و مجتهدان سده چهاردهم هجری و دایی میرزا مهدی آشتیانی فیلسوف معروف است. وی در سال 1281 ه‍.ق چشم به جهان گشود. حاج شیخ در سال 1340 ه‍.ق به مشهد آمد و به تدریس و اقامه جماعت پرداخت. سال 1353 ه‍.ق (1314 ه‍ـ. ش) به‎دنبال واقعه مسجد گوهرشاد، مجبور شد مشهد را ترک کند.

دو سال در کربلا ماند و به تدریس پرداخت، ولی به‎دلیل داشتن کسالت مجبور شد به ایران برگردد و در مشهد ماندگار شود. وی به سال 1365 ه‍.ق در 84 سالگی، چشم از جهان فرو بست و در محل دارالسعاده، پایین پای حضرت رضا (علیه‎السلام) دفن شد.

مرحوم آیت‌الله العظمی سیدمحمدباقر گلپایگانی در حدود 1245 هجری قمری در گلپایگان به دنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات در حوزه‎‎‎های مختلف، برای ادامه تحصیل به عراق نقل مکان کرد. در ابتدا ساکن کربلا شد و در محضر اساتید بزرگ آن شهر به تحصیل علوم دینی مشغول شد. سپس به نجف اشرف و بعدا به سامرا هجرت کرد و از حواریین مجدد بزرگ مرحوم آیت‌الله العظمی میرزا محمدحسن شیرازی شد.

بعد از فوت مرحوم میرزا به تهران عزیمت فرمود و در شرق بازار بزرگ تهران در مسجد کوچه حمام گلشن به اقامه نماز جماعت و فعالیت‌‎‎های مذهبی پرداخت. بعد‎‎ها ایشان به مشهد عزیمت کرد و در این شهر به تدریس و تصدی امور عامه مشغول شد و گفته می‌شود به‎دلیل این‎که ایشان اعلم علمای مشهد به‎شمار می‌رفت، مدتی تولیت آستان قدس رضوی به معظم‌له واگذار شد.

سرانجام پس از عمری تلاش و خدمت و عرضه آثاری پر برکت در حدود سال 1315 هجری قمری به رحمت ایزدی پیوست و در رواق پایین پای حضرت امام رضا (علیه‎السلام) مدفون شد.

آیت‌الله حاج سیدعباس ابوترابی، از علمای بزرگ و مشهور قزوین بود که در سال 1335 ه‍.ق /1295 ه‍ـ. ش در بیت علم و فضیلت، در قزوین به دنیا آمد و پدرش آیت‌الله سیدابوتراب قزوینی (1309-1393 ق) بود. سیدعباس ابوترابی پس از فراگیری علوم مقدماتی نزد آیات: شیخ محمود رییسی، شیخ یحیی مفیدی و پدر خود با مبانی علوم الهی آشنا شد.

سال 1353 ه‍.ق به حوزه علمیه قم رفت. در دروس آیات: حجت کوه‌کمری و بروجردی و پس از وفات ایشان، سر درس امام خمینی (رحمت‎ا... علیه)، آيت‌الله محقق داماد و علامه طباطبایی حاضر شد. بعد به زادگاهش بازگشت و به تدریس و اقامه جماعت پرداخت. در سال 1377 ه‍ـ. ش از سوی مقام معظم رهبری به امامت جماعت مسجد امام حسین (علیه‎السلام) تهران منصوب شد. سرانجام آن عالم بزرگوار پس از 84 سال زندگی صبح روز پنجشنبه 27 صفر 1421 قمری/12 خرداد 1379 شمسی در مسیر زیارت حضرت علی بن موسی‌الرضا (علیه‎السلام) همراه فرزندش حاج سیدعلی‌اکبر ابوترابی در سانحه تصادف درگذشت و پس از تشییع بسیار باشکوه در تهران و قزوین به مشهد انتقال یافت و در صحن عتیق دفن شد.

زبده المقال فی خمس النبی، تقریرات درس فقه آیت‌الله بروجردی و آیت‌الله حجت، جهاد نفس، حقیقت در سیمای حق، مباحث توحید، یک دوره فقه و اصول از آثار قلمی ایشان است.

میرزا محمدصادق فرزند میرزا محمدکاظم و نوه میرزا ابراهیم ناظر از سادات رضوی و نیز از علما و صلحا و دانشمندان قرن سیزدهم هجری قمری است. وی ابتدا در مشهد به تحصیل علوم و تکمیل صفات حسنه پرداخت و چندی در محضر عالم بزرگوار سیدمحمد قصیر علم فقه و اصول و ریاضیات و بخصوص حساب را آموخت.

 سپس به نجف اشرف رفت و از علمای آن‎جا مانند صاحب جواهر و شیخ العراقین شیخ جعفر کاشف‌الغطاء اجازه‎ای که شامل اجتهاد و مراتب علم و فضل و دیانت و وثوق او بود، دریافت کرد. او بعد از درگذشت پدرش به منصب نظارت آستان قدس رضوی مفتخر شد و در این سمت، زمام امور کلیه مهام آستانه را در اختیار داشت. میرزا ناظر در هجدهم ماه صفر سال 1300 ه‍.ق به رحمت ایزدی پیوست و جسد او را در صفه بالاسر مبارک (بین بقعه اسکندری و مسجد پشت‌سر) دفن کردند.

مرحوم آیت‌الله حاج شیخ غلامحسین تبریزی معروف به «شیخ غلامحسین ترک» به سال 1260 ه‍ـ. ش (1303 ه‍.ق) در یکی از روستا‎‎های شبستر، در خانواد‎‎ه‌ای مذهبی، چشم به جهان گشود. در مدرسه طالبیه تبریز به تحصیل پرداخت و پس از اتمام سطح برای ادامه تحصیلات به نجف رفت و آن‎جا اصول را نزد آخوند ملا محمدکاظم خراسانی و فقه را در محضر حاج سیدمحمد کاظم یزدی و شریعت اصفهانی فراگرفت.

مجاهد شهید سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد که یکی از چهره‎‎‎های روحانیت مبارز است، در سال 1311 هجری شمسی در بهشهر متولد شد. در اوایل نوجوانی به روستای کوهستان بهشهر رفت و در خدمت حضرت آیت‌الله کوهستانی به تحصیل پرداخت. در نهضت 15 خرداد، هاشمی‌نژاد به پیام امام لبیک گفت. در شب 15 خرداد، شبی که سپیده‌دم آن آغاز حماسه انقلاب اسلامی را رقم زد، او جزو اولین دستگیرشدگان بود.

آیت‌الله حاج سیدمهدی قمی فرزند آیت‌الله العظمی حاج آقا حسین قمی است. وی در مشهد به دنیا آمد، ادبیات را در خدمت میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری فرا گرفت و فقه و اصول را بیشتر نزد پدر آموخت و به درجه اجتهاد رسید.

ایشان بعد از واقعه مسجد گوهرشاد که در سال 1314 ه‍ـ. ش اتفاق افتاد، همراه پدر به عتبات مهاجرت کرد و در کربلا رحل اقامت افکند. پس از درگذشت آیت‌الله العظمی سیدابوالحسن اصفهانی و رفتن حاج آقا حسین قمی به نجف، ایشان در کربلا ماند. به‎جای پدر نماز می‌خواند، روز‎‎ها تدریس  داشت، حوزه علمیه کربلا را با درایت کامل اداره می‌کرد. بعد از انقلاب عراق و روی کار آمدن حزب بعث به لبنان رفت و اوایل پیروزی انقلاب اسلامی ایران، در حالی‎که بیش از 70 سال عمر داشت، به تهران آمد و پس از چند روز درگذشت و جنازه‌اش را به مشهد انتقال دادند و در وسط ایوان طلای صحن عتیق حرم امام رضا (علیه‎السلام) به خاک سپردند. آیت‌الله حاج سیدمهدی قمی به زهد و تقوا و پرهیزکاری اشتهار داشت و صاحب فضیلت و کرامت بود.