
موضوع ديگري که در زمينه باور مهدوي در کلام امام رضا(ع) يافت ميشود، موضوع «انتظار فرج» يا چشم به راه گشايش بودن است. آن حضرت در روايات متعددي به موضوع فضيلت انتظار فرج اشاره کردهاند. از جمله در روايتي خطاب به «حسن بن جهم» که از ايشان در مورد «فرج» ميپرسد، ميفرمايد:
أولست تعلم أنّ انتظار الفرج من الفرج؟ قلت: لا أدري إلاّ أن تعلّمني. فقال: نعم إنتظار الفرج من الفرج.
آيا ميداني که انتظار فرج [جزيي] از فرج است؟ گفتم: نميدانم مگر اينکه شما به من بياموزيد. فرمود: آري انتظار فرج، جزيي از فرج است.
در روايت ديگري نيز ميفرمايد:
ما أحسن الصبر و انتظار الفرج أما سمعت قول العبد الصالح: «و ارتقبوا إنّي معکم رقيب» «وانتظروا إنّي معکم من المنتظرين» فعليکم بالصبر إنّما يجيء الفرج علي اليأس و قدکان الذين من قبلکم أصبر منکم... (1)
چه نيکوست صبر و انتظار فرج، آيا سخن بنده صالح خدا [شعيب] را نشنيدي که فرمود: «و انتظار بريد که من [هم] با شما منتظرم» و «پس منتظر باشيد که من [هم] با شما از منتظرانم»، بر شما باد به صبر و بردباري؛ چرا گشايش بعد از نااميدي فرا ميرسد و به تحقيق کساني که پيش از شما بودند از شما بردبارتر بودند.
و بالاخره در روايت بسيار زيبايي فضيلت انتظار را اينگونه بيان ميکنند:
... أما يرضي أحدکم أن يکون في بيته ينفق علي عياله ينتظر أمرنا فإن أدرکه کان کمن شهد مع رسول اللّه، صلياللّه عليه و آله، بدرا، و إن لم يدرکه کان کمن کان مع قائمنا في فسطاطه...
... آيا هيچيک از شما خوش ندارد که در خانه خود بماند، نفقه خانوادهاش را بپردازد و چشم به راه امر ما باشد؟ پس اگر در چنين حالي از دنيا برود مانند کسي است که به همراه رسول خدا(ص) در [نبرد] بدر به شهادت رسيده است. و اگر هم مرگ به سراغ او نيايد مانند کسي است که به همراه قائم ما و در خيمه او باشد.
پي نوشتها:
1- عبدالله بن جعفر الحميري، قرب الاسناد، ص224، به نقل از: عزيز الله العطارودي، همان، ص217، ح373
منبع: كتاب باور مهدوي در كلام رضوي













