مشد ما عجب صفاي دره
کعبهي دل، امام رضاي دره
حجت حق، غريب وادي توس
چه وجودي، چه کيمياي دره
گنبد و ايوون طلاره ببين
جفت گلدستهي طلاي دره
درچهي دل ره واکن از باطن
هي نگا کن خوش نگاي دره
حج اکبر، طواف مرقدشه
عرفاتي دره، مناي دره
سعي بين صفا و مروه بکن
سعي بين حرم، صفاي دره
ولي المرشد از ره ارشاد
چه حريم و چه خانقاي دره
کوس و سرناي نقرخنهي آقا
سحر و شوم عجب صداي دره
هر که از حادثات تنگ امده
به مشد، ملجأ و پناي دره
هدف تير عشق کن دلته
دل تو گر که مدعاي دره
هر دلي جاش پيش حضرت نيست
ادم دل شگسته جاي دره
سرمهدون پور کن از غبار رهش
ديده حاجت به توتياي دره
بري چشم کور مادرزاد
توتياي رهش شفاي دره
الغرض، بهر درد بيدرمون
مين دارالشفا، دواي دره
شتر از زير کارد قصابي
گفت رفتم، شتر خداي دره
صاف امد پوشت پينجرهي حضرت
مدنيس ضامن بقاي دره
صحبش رفت فراش آقا
کي ديگه حرف و ادعاي دره؟
شتره تو باغ ملک آباد
مچره، مسکن و سراي دره
به! عجب آق شتر سعادت داشت
چه قذر ارج و خونبهاي دره
بله هر کس که از ره اخلاص
امد اينجه، نيش نواي دره
يوسفم از بري خودش به مشد
ندره پا و دست و پاي دره
منبع: كتاب مدايح رضوي و چند شعر ديگر به لهجه مشهدي
