حسن بن علی وشاء روایت کرده است که بر امام رضا علیهالسلام وارد شدم در حالی که آفتابهای جلوی او بود و میخواست برای نماز آماده شود. پس نزدیک او شدم که آب بریزم، مانع این کار شد و گفت: بایست ای حسن.
گفتم: چرا نمیگذاری آب بر دستت بریزم؟ آیا کراهت داری از اینکه من اجری ببرم؟
گفت: تو اجر میبری و من مرتکب گناه میشوم.
گفتم: آن چگونه است؟
فرمود: آیا نشنیدهای قول خدای عزوجل را که میفرماید: «فمن کان یرجوا لقاء ربه فلیعمل عملا صالحا و لا یشرک بعباده ربه احدا» [کهف / 110.] ؟ و اکنون من برای نماز وضو میگیرم و این عبادت است، پس خوش ندارم که کسی در این کار شریک من شود [فروع کافی، ج 1، ص 21] .
و بر اساس این روایت و روایات دیگر که از ائمهی هدی علیهمالسلام رسیده است، فقهای امامیه به کراهت کمک در مقدمات وضو فتوا دادهاند [عروة الوثقی، مکروهات وضو]
