فاغرقناه و من معه جميعا(اسراء: 103)
داستان حضرت موسي، و درگيري و جهاد او با فرعون، يكي از بلندترين قصه هاي قرآن كريم است. اين قصه كه نمودار مبارزه حق با باطل است، داراي افت و خيزها و مراحل متعددي است، كه عاقبت به پيروزي حق در مصداق حضرت موسي عليه السلام، و شكست باطل در مصداق فرعون و غرق او، منجر شد.
ابراهيم بن محمد همداني مي گويد: از امام علي بن موسي الرضا عليه السلام پرسيدم:
چرا خداوند و فرعون را با اين كه ايمان آورد و به يكتايي او اقرار نمود، غرق كرد؟
امام رضا عليه السلام فرمودند: براي اين كه، او هنگامي كه عذاب را مشاهده كرد، ايمان آورد، و ايمان پس از روبرو شدن با كيفر، قابل قبول نيست و پذيرفته نمي باشد. و اين مطلب بر اساس حكم خداست كه درباره گذشتگان و آيندگان در اين آيه فرموده است:
فلما رأوا بأسنا قالوا آمنا بالله وحده و كفرنا بما كنا به مشركين - فلم يك ينفعهم ايمانهم لما رأوا بأسنا(غافر: 84 - 85)
چون عذاب ما را مشاهده كردند گفتند: به خداي يكتا ايمان آورديم و كافر شديم به آنچه قبلا براي او شريك آورديم اما ايمانشان در اين هنگام كه عذاب را ديدند و سودي به حال آنها نبخشيد.
و باز خدا در آيه اي ديگر مي فرمايد:
يوم يأتي بعض آيات ربك لاينفع نفسا ايمانها لم تكن آمنت من قبل او كسبت في ايمانها خيرا (انعام: 158)
(روزي كه بخشي از آيات پروردگارت تحقق پذيرد ايمان آوردن افرادي كه قبلا ايمان نياورده اند يا در ايمانشان عمل نيكي انجام نداده اند، سودي به حالشان نخواهد داشت.
و نيز درباره فرعون كه در حال غرق شدن گفت:
قال آمنت انه لا اله الا الذي آمنت به بنواسرائيل و انا من المسلمين.
«گفت ايمان آوردم و به اين كه معبودي نيست مگر همان كه بنواسرائيل بدان ايمان آورده اند و من از مسلمانان شدم.»
به او گفته شد:
الان؟ و قد عصيت قبل و كنت من المفسدين - فاليوم ننجيك ببدنك لتكون لمن خلفك آية (يونس: 90)
«اكنون اظهار ايمان مي كني؟ در حالي پيش از اين سخت طغيان و داشتي و از تبهكاران بودي - ما امروز پيكر بي روحت را نجات مي دهيم تا براي آيندگان موجب عبرتي باشد.»
با اين كه فرعون از سر تا قدم، غرق اسلحه بود و زره آهنين بر بدن داشت، خداوند او را پس از آن كه غرق شد، بر زمين بلندي انداخت تا براي آيندگان نشانه و عبرتي باشد و او را با همه ي سنگيني آهن آلات، بر آن زمين مرتفع، بنگرند و خاصيت هر چيز سنگين فرو رفتن در آب است نه بالا آمدن و اين خود آيه و نشانه اي بود. غرق فرعون، علت ديگري هم داشت و آن اين بود كه خدا فرعون را غرق ساخت، زير ا فرعون به موسي پناه برد كه از عذاب خدا او را برهاند و به خود خدا پناه نجست. خداوند به موسي وحي فرستاد كه اي موسي به فرياد فرعون نرسيدي چون او را خلق نكرده بودي، اگر به من پناه برده بود، او را نجات دادم .
[1] عيون اخبارالرضا، 141:2













