احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

زائر عزیز سلام! به میعاد نور خوش آمدی، زیارت آفتاب عشق و ایمان بر تو مبارک باد! 

ای عزیز! غبار کدورت، گاهی چهره و همه چیز را می‏آلاید و بر تیرگی می‏افزاید. هم از این روست که طبیعت، سالی یک بار، روی تازه می‏کند و با طراوت و نو می‏شود. ما، بهار را سرآغاز زندگی تازه‏ای می‏دانیم و به همین سبب نوروز را جشن می‏گیریم. زمان، در بهاران، گرد و غبار از سر و روی می‏تکاند و سبزه و گل و بلبل را به نغمه‏خوانی زندگی فرامی‏خواند. 

در این تغییر و تحول که فصل شکفتن، طبیعت را به سخن گفتن بی‏کلام وامی‏دارد، بی‏گمان اشاره‏ها و نشانه‏هایی نهفته و آشکار وجود دارد. گویا همچنان که منظر ما، سرسبز و تازه می‏شود و در دیدگانمان جوانه‏ها به بلوغ می‏رسند و گلها در آغوش باد می‏رقصند، و بلبلکان ترانه‏ی عشق و زندگی و شور و نشاط می‏سرایند؛ ما نیز باید که دل را به میهمانی سرسبزی و طراوت ببریم و روحمان را خانه‏تکانی کنیم... 

با زیارت می‏توان، بهار و زیبایی را به خانه‏ی دل آورد و روح را شستشو داد زیرا زیارت، نشستن در زیر آفتاب روحانیت است. زیارت، عارفانه‏ترین گامی است که تو می‏توانی در کوچه‏های شور و شیدایی و در خیابانهای روشن بیداری برداری.