سلام بر تو ای امام غریب ، سلام و صد سلام و درود بر تو که زائران کویت زائران درویش است.
سلام بر آن آقا و سروری که چون به زیارتش روی ، در روز تنهایی شفاعتش تو را بهره و نصیبی است .
ای آقای غریب ، چه غریبانه در این دیار به زهر جفا و سم ستم شهادتی مظلومانه داشتی .
ای رضا شده به قضای الهی ، ای کسی که ملقب به رضایی .
مولایی که پسندیده آسمان و زمینی ، همه انبیا و اولیاء پسندیده خدا و رسولند ، اما تو پسندیده دوستان و هم دشمنانی .
اهل ایران ترا فوج فوج زائرند ، چرا که از دیار خود مدینه دور ماندی .
ای تسلیم و رضا شده به قضای الهی به خاطر رضای الهی ، تو تسلیم ولیعهدی مامون شدی تا اسلام و ایمانی پا برجا بسازی.
ای شفاعت کننده زائران درویش ، چو به کویت رسم آنگاه از خود بی خود شوم و جز اشک و آه در توشه سفرم چیزی نیست کُِه نثارم سازم.
ای ثام الحجج چه زیبا مناظره با جاثلیق کردی و مامون از بیان فسیح و بلیغت در ابهام ماند.
او همیشه مناظرات پی در پی قرار می داد تا تو در یکی بمانی ولی آقا و مولایم شما هیچ گاه در نماندی ، شما اهل بیت از سلاله عطرت و پاکی ، علم و دانش و تقوا ، شهره ای عالم گیرید.
ای امام و پیشوایی که پناه آهویی بر جای مانده در بیابان ، شعاع مهربانیت و رحیم بودنت حیوانی را در بر گرفت ، ای آقای من عبای مهربانیت ما را هم در بر گیرد .
ای هشتمین ستاره منظومه هستی ولایت در کسرت علم ، مردم داری و عبادت و زهد و رسیدگی به مستمندان زبانزد خاص و عام بودی.
ساده زیستی تو و علم به قرآن ، عطا و بزرگواریت و همنشینی با زیر دستان و رعایت حالشان سرمشق درس و تکلیف ماست .
امیدوارم منش و خلق و آدابت ، قطره ای از دریایت نوشته لوح قلب ما شود.
مولای من تو خود گفتی که دوست هر فردی عقل او و دشمنش نادانی اوست .
آقای ما ، ما را کمک کن که از عقل بهره جوییم و از نادانی رویگردان شویم.
سرور و امام ما ، ای راوی حدیث عشق و جلوه گر راه بندگی ، تو خود فرمودی که خداوند دشمن دارد قیل و قال را ، ضایع کردن مال را و کثرت سوال را ، قیل و قال ، مراء و جدال ، مذموم است که در روایات نهی شده از آن ، پس مولای ما مددی تا از این صفت مذموم بر حذر باشیم.
ای حدیث گوی فرموده حق تعالی می دانم که این کلام پر ارزش و گرانبها را جاری فرمودی ، هرکه راضی شد ار حق تعالی به روزی کم حق تعالی راضی شود از او به عمل کم.
پس این امام و راهبر، ای هشتمین اختر تابناک، ای درخشنده نگین خراسان دعایمان کن که قانع باشیم و فرمانبردار از حق تعالی و طمع و حرص بر افزونی نورزیم.
رهنمود یافته از کتاب منتهی الآمال
نوشته: نثر ادبی توسط وجیهه حکمت اندیش
