قالب وبلاگ

آخرالزمان و عجایبش!

از جمله مواردی که شرح خصوصیات آن در روایات بسیاری آمده است زمانه آخرالزمان است. زمانی که بسیاری از چیزها عوض می شوند و جابجا می گردند! از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: چگونه اید هنگامی که زنان شما فاسد و جوانانتان تبهکار شوند و امر به معروف و نهی از منکر نکنید؟

پرسیدند: ای پیامبر خدا! آیا چنین می شود؟ فرمود: آری، بدتر از این نیز خواهد شد.» به راستی بدتر از آن چه خواهد بود وقتی که ترک فریضه ی واجب دینی امر به معروف و نهی از منکر شود که نتیجه ی آن فساد اجتماع از زنان و جوانان است؟ در ادامه ی روایت شریف پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) وضعیت بدتر از آن را ترسیم می فرمایند. خبر از حقیقتی که اتفاق می افتد!

بدتر از ترک فریضه ی واجب!

در ادامه پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: چگونه اید آنگاه که امر به منکر و نهی از معروف کنید؟ پرسیدند: ای پیامبر خدا! آیا چنین می شود؟ فرمود: آری، بدتر از این وضعیت چه می شود؟!

بدتر از بد!

سپس در انتهای حدیث پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: "چگونه اید وقتی که معروف را منکر و منکر را معروف ببینید؟! گویی حد و حدودی برای گناه و معصیت و فرو رفتن در باتلاق بدی ها وجود ندارد! نه تنها امر به منکر و نهی از معروف که در این حال منکر و معروف هنوز شناخته شده اند و می دانند که معروف و منکر کدامند بلکه اساساً خلط آنها و دیدن معروف و منکر بجای هم! دیگر همه چیز وارونه خواهد شد!

روزگاری که پیامبر (صلی الله علیه و آله) خبر آمدنش را می دهند شاید دور از ما نباشد! شاید هم ما در آن غوطه وریم! روزگاری که آخرالزمان می خوانندش که خوبی در آن نایاب می شود!

خوب های اندک و نایاب!

در روایتی شریف از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل است که فرمودند: «اقلّ ما یکون فی آخر الزّمان أخ یوثق به أودرهم من حلال؛ کمترین چیزی که در آخرالزمان یافت می شود، برادر مورد اطمینان و یا پول حلال است.»

در واقع به علت ویژگی های آخرالزمان و امتزاج معروف و منکر و خلط حلال و حرام است که نمی توان درهمی از حلال یافت و یا برادری که به او اطمینان کرد و بدو امانت سپرد!

آخرالزمان روزگار غریبی است که هر چه بیشتر از خصوصیات آن مطلّع گردیم بیشتر بر خود و امنیت و از همه مهمتر دینمان می ترسیم! روزگاری که دین و ایمان گوهر نایاب می شود و دینداری چون آتشی بر کف دست نگه داشتن است!

نقطه ی روشن آخرالزمان!

تنها نقطه ی امیدبخش و روزنه ی نورانی آخرالزمان، انتظار کسی است که همه ی بر هم ریختگی های دین روزگار را سامان می بخشد! کسی که انتظارش شیرین و طولانی شدن غیبتش سهمگین است! او که با آمدنش معروف و منکر به جای خود بازمی گردند، با آمدن او منکر از جامعه رخت برمی بندد. همان که با آمدنش دیگر همه به یکدیگر اطمینان و وثوق دارند. کسی که در عهدش همه ی مالها حلالند و هم جانها برایش پا در رکابند! آری، تنها او نقطه ی روشن این روزگار مخوف است!

او خواهد آمد...

او وعده ی حتمی و تخلف ناپذیر الهی است که خواهد آمد و همه ی اوضاع را سامان خواهد بخشید. اما برای آمدنش آمادگی لازم است. ما چقدر برای آمدن او آماده شده ایم؟ آیا اگر همین فردا بیاید از خودمان و او خجالت نمی کشیم؟ نوع پوششمان، دوستانمان، حرفه و شغلمان، دل مشغولی هایمان، درس و بحث و کتابهایمان، تلفن همراه و میل و چت روم هایمان ... و همه ی آنچه ما بدانها و آنها به ما وابسته اند، اگر او بیاید ...

نکند خجل و شرمنده شویم که مولا شیعه ی شما هستیم اما روسیاهیم از این ها! نکند اصلاً او بخاطر همین خجالت هایمان نمی آید؟!

نکند آخرالزمان ما را در خود فرو ببرد و نکند نقطه ی روشن این روزگار را گم کنیم!

منابع و مآخذ:

1- اصول کافی- شیخ کلینی

2- بحارالانوار- علامه مجلسی

3- الاحتجاج- طوسی

4- امام زمان (عج)؛ عصاره ی خلقت- آیت ا... جوادی آملی

5- آشتی با امام زمان (عج)- محمد شجاعی

6- وسائل الشیعه- ج 11