| هنر اصحاب کهف این بود که در جامعه فاسد، هضم نشدند و وقتی دیدند که همه مردم شهر منحرف هستند و امکان یا امید اصلاح آن ها وجود ندارد، گفتند: ما از رفاه و لذت جامعه فاسد می گذریم و غارنشینی را ترجیح می دهیم تا دینمان را حفظ کنیم. |
قرآن کریم در آیه 13 از سوره مبارکه کهف می فرماید: «نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ ۚ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى؛ ما قصه آنان را بر تو به درستی حکایت خواهیم کرد. آنها جوانمردانی بودند که به خدای خود ایمان آوردند و ما بر مقام (ایمان و) هدایتشان بیفزودیم.»
داستان اصحاب کهف، مهم و مفید است. «فِتْيَةٌ» جمع «فتی» به معنای جوانمرد است. امام صادق علیه السلام فرمودند: «فتی به انسان باایمان گفته می شود؛ زیرا خداوند اصحاب کهف را با آن که سالمند بودند به سبب ایمانشان «فتی» معرفی کرده است.(1)
در داستان اصحاب کهف مسایلی چون قدرت و اراده الهی، شجاعت، دل کندن از دنیا، هجرت، تقیه، امدادهای الهی و تغذیه حلال مطرح است و در روایات آمده که اصحاب کهف جزو اصحاب و یاران حضرت مهدی علیه السلام خواهند بود.(2) از سوی دیگر اصحاب کهف به دلیل ویژگی های برجسته و متمایزشان می توانند الگوی رفتاری بسیار خوبی برای منتظران باشند.
آنها افرادی انقلابی، مهاجر و مومن بودند؛ چرا که به خدا اعتقاد داشتند. زیر بار شرک نرفتند و هجرت کردند. وابسته به هیچ کس نبودند و در بندگی خدا اخلاص داشتند.
هنر اصحاب کهف این بود که در جامعه فاسد، هضم نشدند و وقتی دیدند که همه مردم شهر منحرف هستند و امکان یا امید اصلاح آن ها وجود ندارد، گفتند: ما از رفاه و لذت جامعه فاسد می گذریم و غارنشینی را ترجیح می دهیم تا دینمان را حفظ کنیم.
مردم نسبت به فساد و جامعه فاسد سه دسته اند:
1.گروهی در فساد جامعه هضم می شوند. این دسته ایمان کامل ندارند و نمی توانند دین خود را حفظ کنند؛ ولی هجرت هم نمی کنند و زبان حالشان این است: «وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ؛ و ما با اهل باطل به بطالت می‌پرداختیم.» (3)
2.گروهی در جامعه فاسد، خود را حفظ می کنند؛ مثل اصحاب کهف:
3.گروهی جامعه فاسد را تغییر می دهند و اصلاح می کنند؛ مثل انبیا و اولیا. وقتی حضرت ابراهیم علیه السلام بت ها را شکست و پرسیدند: چه کسی بت ها را شکسته است؟ پاسخ دادند: «یُقالُ لَهُ ابراهیم؛ جوانی است که به او ابراهیم می گویند» (4)
پی نوشت ها :
1.الکافی،ج8 ، ص 398
2.منتخب الاثر، ص 485
3.سوره مدثر، آیه 45
4.سوره انبیاء، آیه 60
* برگرفته از «پرتوی از آیه های مهدوی» نوشته حجت الاسلام قرائتی