| آنها که با انواع دسیسه ها و هواهای نفسانی و شیطنت ها، جامعه را دچار تشتت می کنند و بعد خود را به کناری می کشند و خود را بی خبر نشان می دهند، مردودین جامعه منتظر هستند. |
به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین رحیم کارگر، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و کارشناس مهدوی در کانال تلگرامی آینده نگاری ایران می نویسد:
بدترین و فاجعه بارترین اتفاق و حادثه برای یک ملت و کشور وجود اختلاف و چندپارگی و تفرقه است. هیچ چیز برای شکست و عقب ماندگی یک جامعه، موثرتر و ویرانگرتر از تشتت و اختلاف و چنددستگی بین مردم و اعضای آن نیست!
به همین جهت اسلام بر تشکیل امت واحده در پرتو اعتقاد به خدای واحد، دین واحد و کتاب واحد تاکید بسزایی دارد و راهبرد اصلی آن نیز انسجام و همدلی بین آحاد جامعه است؛ بخصوص جامعه شیعی که هویت بخش اصلی آن ولایت محوری و مهدویت است!! حتی رکن اصلی جامعه منتظر و زمینه سازی برای رسیدن به انقلاب جهانی مهدوی، اتحاد و اشتراک نظر منتظران و حق طلبان است!! اما متاسفانه بعد از رحلت رسول خدا(ص) تا الان ویژگی بارز جامعه اسلامی همین اختلافات و چند دستگی هاست !!
مساله اصلی و شگفت آور پیشگویی احادیث مبنی بر وجود اختلافات شدید بین شیعیان قبل از ظهور امام زمان (عج) و تضعیف موقعیت جامعه منتظر است!! درواقع برعکس روال طبیعی جامعه منتظر و همراه با امام زمان(عج)، به وجود آمدن اختلافات و چندپارگی ها و حزب بازی ها و گروهک سازی هاست، آن هم از سوی مدعیان اسلام و ولایت و دیانت!!
این ها مردودین جامعه منتظر هستند که با انواع دسیسه ها و هواهای نفسانی و شیطنت ها، جامعه را دچار تشتت می کنند و بعد خود را به کناری می کشند و خود را بی خبر نشان می دهند، این خطر اصلی فراروی جامعه ماست که ما را ملزم می کند خود را از این آسیب دور کنیم و در دام دسیسه بازان و اختلاف افکنان نیفتیم.
منتظران واقعی امام زمان(عج) باید صف واحد و منسجمی تشکیل دهند که هیج منافق و متظاهر به اسلام و متزلزلی بدان راه نیابد و اخلالی در صفوف آنان ایجاد نکند. امام صادق (ع) می فرمایند: «أنی یکون ذلک ولم یستدر الفلک حتی یقال مات أو هلک فی أی وادٍ سلک فقلت وما استدارت الفلک فقال اختلاف الشیعة بینهم؛ چگونه باشد (این امر) در حالی که زمانه برنگشته تا گفته شود مرده یا هلاک شده و در کدام وادی سلوک می‌کند.» پس گفتم: برگشتن زمانه چیست؟ فرمودند: «اختلاف شیعه بین خودشان».( غیبة نعمانی ص۱۵۷)