دکتر ابراهيم فياض از عملکرد رسانه ملي در اين بخش انتقاد مي کند و با اشاره به تکراري بودن ميهمانان و سخنرانان و محورهاي مورد بحث مي گويد: سخنان تعداد بسيار محدودي از استادان حوزه و دانشگاه مثل دکتر رجبي دواني، خوانساري، رفيعي، انصاريان و ... در اين ايام از تلويزيون پخش مي شود درحالي که استادان بسياري در سطح دانشگاه ها و حوزه هاي علميه مانند حوزه قم حضور دارند که تحليل هاي بسيار عميق و جالبي از عاشورا دارند اما متاسفانه رسانه ملي از حضور آن ها بهره نمي گيرد و به تعداد محدودي از اين سخنرانان و استادان بسنده کرده است که اين ضعف در سال جاري به صورت واضح و روشن خود را نشان داد. 
            اما در مقابل ديدگاه اين جامعه شناس، حجت الاسلام بهمني تحليل متفاوتي نسبت به اين موضوع دارد و با بيان اين که حجم تحليل هاي ارائه شده در سال جاري نسبت به گذشته و کيفيت مباحث ارائه شده سير صعودي داشته است، مي گويد: رسالت رسانه ملي اثرگذاري در سه حيطه عاطفي، معرفتي و عملي است. به اين معنا که رسانه ملي بايد از طريق پخش مداحي ها براي ايجاد شور حسيني در مردم و ارتقاي سطح ارتباط عاطفي آن با واقعه عاشورا و امام حسين(ع) تلاش کند که بايد گفت تا حدي رسانه ملي در انجام اين وظيفه موفق بوده است، در سطح دوم که ارتقاي معرفتي مردم نسبت به واقعه عاشوراست صداوسيما بايد از طريق پخش سخنراني هاي مناسب و ارائه تحليل هاي دقيق و عميق، معرفت مردم را نسبت به اين واقعه بزرگ افزايش دهد تا در نتيجه اين دو امر تحول عملي مردم در مراسم عزاداري تحقق يابد و ماه محرم که نخستين ماه قمري است به بهار تحول جان ها و روح ها تبديل شود. در مجموع مي توان گفت به لحاظ کمي و کيفي اين تحليل ها و گفت وگوها جالب و محل تامل بوده است.
            همچنين دکتر مجيد ابهري با بيان اين که رسالت رسانه ملي، تعميق باورهاي مردم از طريق منبرنوين رسانه است، کارنامه رسانه ملي را در اين زمينه موفق ارزيابي نمي کند و مي گويد: رسانه ملي راهبردي براي انجام اين رسالت خود ندارد و نمي داند از چه طريقي و با حضور چه افرادي مي تواند به اين هدف نائل شود. در نتيجه به گفت وگوها و سخنراني هاي تکراري، ملال آور و خسته کننده روي مي آورد.
            دست خالي رسانه ملي در مجموعه هاي نمايشي محرم 
            سال گذشته در چنين ايامي يعني ماه محرم مجموعه پرمخاطب مختارنامه با محوريت زندگي و شخصيت مختار ثقفي که به خونخواهي امام حسين(ع) قيام کرد، از شبکه يک سيما و تکرار آن از شبکه هاي ديگر پخش مي شد که اتفاقا پخش قسمت هاي مربوط به وقايع کربلا مصادف با دهه اول محرم و روزهاي تاسوعا و عاشورا بود.
            در محرم امسال رسانه ملي اقدام به پخش مجدد بخش هايي از اين مجموعه کرد و حتي قسمت مربوط به بي وفايي مردم کوفه نسبت به مسلم را به صورت يک فيلم سينمايي ۱۱۰ دقيقه اي با عنوان «ميهمان کشي» ، در روز تاسوعا از شبکه اول تلويزيون پخش کرد. فيلم سينمايي روز واقعه نيز براي چندمين بار در شب عاشورا از شبکه ۳ سيما پخش شد و در کنار آن ها سريال هاي جديدي چون مجموعه هاي «فرات»هم ارائه شد که تا حدي مي توان گفت اين نمايش ها دست خالي رسانه ملي را در عرصه نمايش در سال جاري به وضوح نشان داد.
            در عرصه نمايش ، تلويزيون حرفي براي گفتن نداشت 
            فياض در اين زمينه به شدت از رسانه ملي انتقاد مي کند و معتقد است، در عرصه نمايش سيما هيچ حرفي براي گفتن نداشت.
            دکتر ابهري،استاد دانشگاه نيز مي گويد: من آن قدر فيلم روز واقعه را از تلويزيون ديده ام که حتي ديالوگ هاي آن را نيز حفظ شده ام. در حالي که همان طور که شبکه هاي مختلف تلويزيون خود را موظف مي دانند ماه رمضان هر سال مجموعه هاي تازه نمايش دهند براي ايام محرم هم رسانه ملي بايد چنين تدارکي ببيند. 
            سال گذشته به دليل پخش اثر موفق مختارنامه، کوتاهي سيما براي مجموعه هاي نمايشي در محرم به چشم نيامد؛ اما امسال مثل سال هاي گذشته باز فقدان پخش آثار پرمخاطب نمايشي به چشم آمد. 
            پيشنهاد کارشناسان به رسانه ملي 
            دکتر ابراهيم فياض با بيان اين که رسانه ملي ما مغز متفکر ندارد، مي گويد: رسانه اي مثل صداوسيما با اين حجم از مخاطبان بايد مغز متفکر داشته باشد تا برنامه سازان اين رسانه اقدام به برنامه سازي هاي مفيد و موثر کنند. ضمن اين که اين برنامه سازان خود بايد با محتواي معارفي آشنا باشند تا بتوانند برنامه اي تاثيرگذار بسازند. 
            دکتر مجيد ابهري نيز فقدان نوآوري و جذابيت را آسيب و ضعف اصلي برنامه هاي معارفي رسانه ملي مي داند و مي گويد: اين برنامه ها معمولا با محدوديت زماني مواجه است و در زمان محدودي و با سرعت و بدون توجه به کيفيت ساخته و روانه آنتن تلويزيون مي شود. علاوه بر آن به دليل شناخت نداشتن برنامه سازان معارفي از محتواهاي ديني يا دغدغه نداشتن در اين زمينه برنامه هاي بي خاصيت و فاقد جذابيت و نگاه هاي نوآورانه ساخته مي شود.