بسم الله الرحمن الرحیم

 چيست آن فرائض كه در زمان حجة بن الحسن‏ عليه السلام تجديد مى‏ شود؟ آيا نماز و روزه و حج و جهاد است؟ گرچه با اين كلام مى‏ توان تمام اينها را از مصاديق فرائض الهى محسوب كرد، ولى اساس آن فرائض چيزى جز امامت نيست؛ همان فريضه‏اى كه در موردش خداوند متعال به پيامبر مى‏ فرمايد: «يا اَيُّهَا الرَّسولُ بَلِّغ ما اُنزِلَ اِلَيكَ مِن رَبِّكَ وَ اِن لَم تَفعَل فَما بَلَّغتَ رِسالَتَهُ»: «اى پيامبر، آنچه را كه از سوى پروردگارت بر تو نازل شده به مردم ابلاغ كن، كه اگر چنين نكنى رسالت الهى را به انجام نرسانده ‏اى».

 به راستى اگر نماز و روزه را جزء فرائض حساب كنيم، بى ‏انصافى است كه ولايت و امامت كه ركن ركين اسلام است را از دائره بزرگترين فرائض الهى خارج كنيم، چرا كه پيامبرصلى الله عليه وآله فرمودند: «على جان! اگر كسى به اندازه عمر نوح بندگى خدا كند و به اندازه كوه احد طلا و جواهر در راه خدا انفاق كند، و آن قدر عمرش طولانى شود كه هزار سفر به حج مشرف شود، و آخر عمر هم بين صفا و مروه مظلومانه كشته شود، ولى ولايت تو را نداشته باشد، بوى بهشت به مشامش نمى ‏رسد و داخل بهشت نخواهد شد».

بسم الله الرحمن الرحیم

پست ویژه و متفاوت : معرفی کتاب

عنوان و نام پدیدآورنده کتاب : حضور بانوان در نقل حدیث غدیر/ ضیاء مرتضوی

سیمای کلی کتاب:

"آنچه در این مقاله (کتاب ) آمده اشاره ای است به یکی از زوایای گزارش حدیث غدیر، و آن حضور زنان در نقل این واقعه مبارک است. اگر تعداد بانوانی که نام آنان به عنوان «راوی» داستان غدیر در تاریخ و کتب حدیث مانده است با آنچه در موارد دیگر که توسط آنان گزارش شده مقایسه گردد، خواهیم دید که حضور زنان در نقل ماجرای غدیرخم و یا استدلال به آن، حضوری چشمگیر است و حتی بیش از موضوعات دیگری است که آنان در طریق نقل آن قرار گرفته اند."

از نکات قابل توجه در همین زمینه، که شرح آن در کتاب آمده، سلسله سندی است که در میان بانوان اهل بیت(ع) در خصوص حدیث غدیر وجود دارد: بترتیب پنج «فاطمه» که هر یک عمّه دیگری است در طریق روایت قرار گرفته اند، آغاز آنان ظاهراً فاطمه معصومه(س) و در نهایت فاطمه زهرا(س) است که ششمین «فاطمه» در طریق روایت است.

در مقام احتجاج به حدیث غدیر نیز به عنوان نمونه از بانوی «دارمیّه حجونیه» نام می برد که شرح آن در کتاب آمده است. اینان زنانی هستند که در کتب اهل سنّت نیز به عنوان راوی حدیث غدیر به شمار رفته اند.با توجه به عنایت ویژه پیامبر(ص) به حضور مسلمانان در این رخداد، به همراه آوردن همه همسران خود و اهل بیت خویش و نیز شیوه ای که آن حضرت(ص) در ابلاغ مأموریت الهی معرّفی مجدّد علی(ع) در روز غدیر، اتخاذ کرد، طبیعی بود که زنان بسیاری نیز مستقیماً شاهد ماجرا باشند.

در برشماری بانوانی که حدیث غدیر را روایت کرده اند، نخست به معرّفی کسانی می پردازد که جزء صحابه پیامبر(ص) به شمار می روند؛ آنگاه نام چند نفر از تابعین را بازگو می کند و سپس از دو تن از زنانی که در مقام احتجاج و استدلال به این حدیث شریف استناد جسته اند یاد می کند

بسم الله الرحمن الرحیم

بعد از واقعه مهم غدیر و ارتحال پیامبر صل الله علیه و آله ، خلافت و رهبری جامعه اسلامی در مسیری که خود پیامبر مشخص کردند پیش نرفت و به عبارت دیگه خلافت غصب شد. اما اینطور هم نبود که امامان از این حق چشم پوشی کنند. در این پست به مهمترین فعالیت های امامان معصوم علیهم السلام در جهت مبارزه با غدیر زدایی اشاره می کنیم و در ادامه هم خیلی کوتاه به بیان پیوند توحید و امامت و همچنین گذری بردفاع امام زمان‏ عليه السلام از حقّ منصوصى خود در گفتمان و اجرا خواهیم داشت.

تمامی این مطالب از مقاله " تجلی امامت الهی غدیردر عصر ظهور نوشته اصغر منتظرالقائم " برداشته شده است.

از آن جمله امام على ‏عليه السلام فرمود: «من اگر حق خود را مى ‏خواهم، خدا و رسول مرا به اين مقام برگزيده‏ اند و شما مرا از آن محروم مى ‏كنيد و ميان من و خلافت فاصله مى ‏اندازيد. بار خدايا! مرا بر قريش يارى كن زيرا آنان رحم مرا قطع كردند و حقّم را پايمال كردند و مقام بزرگ مرا تحقير نمودند، و در نزاع و جنگ با من متحد شدند. آنها مقامى را كه شايسته من بود، از من گرفتند».

 اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در چندين مورد براى مبارزه با غدير زدايى متعرض واقعه غدير شده و به استناد با آن به مقام الهى خود استناد كرده ‏اند. از آن جمله در ميدان بزرگ كوفه بود كه 12 نفر از صحابه بدرى شهادت دادند كه حديث غدير را از رسول خداصلى الله عليه وآله شنيده ‏اند.

 همچنين امام على ‏عليه السلام در مسجد النبى ‏صلى الله عليه وآله بپاخاست و مهاجران و انصار را بر فضايل خود و حديث غدير گواه گرفت و اصحابِ حاضر شهادت دادند اين حديث را از رسول خداصلى الله عليه وآله شنيده ‏اند.

 حضرت زهراعليها السلام نيز در خطبه خود در مسجد النبى ‏صلى الله عليه وآله متعرض امامت اهل بيت‏ عليهم السلام شده فرمودند: «امامت ما اهل بيت ‏عليهم السلام موجب نظم شريعت و مصونيت از تفرقه مى ‏گردد».

 امام حسن مجتبى عليه السلام در نامه‏ اى به معاويه به حقوق الهى خود اشاره داشته مى‏ فرمايند: «ما به راستى از كسانى كه در ربودن حق ما بر ما يورش بردند در شگفتيم! زيرا خلافت رسول اللَّه ‏صلى الله عليه وآله را كه حقّ مسلم ماست از چنگ ما ربودند».

 همچنين امام حسين ‏عليه السلام در نامه‏ اى به بزرگان بصره مى ‏نويسد: «ما خاندان رسالت جانشينان رسول خداصلى الله عليه وآله و وارثان وى بوديم، و از همه مردم نسبت به جايگاه وى شايسته‏ تريم».
 آن حضرت در محل «ذو حسم» در برابر سپاه حرّ بن يزيد رياحى فرمود: «اى  مردم! ما خاندان رسول خداصلى الله عليه وآله به كار خلافت شما از اين مدعيان ناحق كه با شما رفتار ستمگرانه دارند شايسته ‏تريم. مگر نمى ‏بينيد كه به حقّ عمل نمى‏ كنند و از باطل باز نمى ‏دارند؟ به راستى مؤمن بايد مشتاق ديدار خدا باشد. من مرگ را جز نيك فرجامى نمى ‏دانم و زندگى با ستمگران را جز ذلّت نمى ‏بينم».

 امام على بن الحسين ‏عليه السلام نيز در بيدارى وجدان جامعه و آشنايى مردم به حقوق الهى خاندان رسالت در قالب دعاهاى گوناگون تلاش وسيعى كرده ‏اند، و از جمله در دعاى عرفه فرموده ‏اند: «پروردگارا! بر پاكان اهل بيت رحمت فرست كه آنان را براى امر خود برگزيدى، تا كليد داران خزائن علم تو و نگهبانان دين و خلفاى تو در روى زمين و حجت‏ هاى فروزان تو بر بندگانت باشند. تو آنان را از پليدى ‏ها بر كنار داشته ‏اى و مقرر فرموده ‏اى كه ميان تو و بندگان تو وسيله ‏اى باشند و به سوى بهشت تو راه بنمايند».
 به همين سبب تلاش گسترده امام زين العابدين ‏عليه السلام در دعاهاى گوناگون اين بود كه مردم را به حقوق اهل بيت‏ عليهم السلام آشنا سازد.

امام باقرعليه السلام نيز در تبيين امامت در مكتب اهل بيت ‏عليهم السلام تلاش وسيعى را آغاز كردند و با استناد به روايات رسول خدا صلی الله علیه وآله درباره امامت فرمودند: «هر كس بدون امام بميرد به جاهليت مرده است». و فرمودند: «امامت يكى از ستون‏هاى عمده اسلام است، و امامان حافظ و هادى مؤمنان بوده و اطاعت آنان واجب است. آنان اهل ذكر و خزائن علم الهى و نورى هستند كه مؤمنان را به راه راست هدايت مى ‏كنند و دل‏هاى آنان را روشنايى مى ‏بخشند. قرآن به آنان به ميراث داده شده و آنها مفسّران وحى و راسخان در علم هستند».

 امام صادق ‏عليه السلام نيز در تبيين نظريه امامت، شناسايى امام را بر هر مؤمنى واجب مى ‏دانست و فرمود: «مَن ماتَ و لا يَعرفُ امامَه ماتَ ميتةً جاهليّةً». آن حضرت با انتخاب سياست تقيّه و تبيين آن، از ادعاى امامت الهى خود دست برنداشت و در مراسم عرفه از امامت رسول اللَّه ‏صلى الله عليه وآله و اجداد طاهرينش سخن گفت و فرمود: «رسول اللَّه ‏صلى الله عليه وآله امام بود، سپس على بن ابى‏ طالب، و سپس حَسَنين و پس از آن على بن الحسين و محمد بن على ‏عليهما السلام و سپس من امام هستم».
 

بسم الله الرحمن الرحیم

پیامبر صل الله علیه و آله در ابلاغ پیام وحی در روز غدیر خطراتی را احساس می کنند تا جایی که مستقیما خطاب می شود که :" والله یعصمک من الناس ". شاید امثال خودم در نگاه اول خطر جانی رو متصور بشیم که خدا هم تامین اون رو ضمانت میکنه، ولی آیا این درسته و اصلا میتونه در شان یک پیامبر باشه؟

در ادامه با ارائه متن مقاله ای از سید عبدالله سید حسینی مطالب جالبی ارائه می شود

مروری اجمالی بر واقعه غدیر خم و بررسی آیات مرتبط با این رخداد و توجه به لحن تهدید آمیز برخی از آنها، سوالی را به ذهن بسیاری از افراد متبادر می کند که مگر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله قصد سرپیچی از این فرمان را داشتند که با چنین لحنی مورد خطاب الهی قرار گرفتند؟ آیا ایشان از اتفاق ناگوار خاصی بیم داشتند که در دل دچار تردید شدند و سپس با لحن شدیدی مورد تهدید الهی قرار گرفتند که اگر این پیام را ابلاغ نکنی، رسالت بیست و سه ساله ات را تباه نموده ای؟

بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم

مصافحه یا دست دادن از آداب اسلامی است و در روز عید غدیر به آن تاکید بیشتری شده است. امام علی علیه السلام می فرمایند: «روز عید غدیر هنگامی که یکدیگر را ملاقات می کنید با هم مصافحه کنید.»

ذکر مخصوصی نیز در این روز هنگام مصافحه سفارش شده است که عبارت است از؛ «الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایت امیرالمومنین و الائمه علیهم السلام؛ سپاس خدای را که ما را از جمله درآویختگان به ولایت امیرالمؤمنین علی و ائمه علیهم السلام قرار داد.»