ـ مـسـيـح (ع ), در پـاسـخ بـه سـؤال از ريـشـه خـشم , فرمود : خود بزرگ بينى و گردنفرازى و حقيرشمردن مردم .

عوامل خشم افروز:.
ابو حامد غزالى مى نويسد : دانستى كه درمان هر دردى به قطع كردن ريشه و از بين بردن عوامل و عـلـل آن اسـت پس , بايد اسباب و عوامل خشم را شناخت يحيى به عيسى (ع ) گفت :سخت ترين چـيـز كـدام اسـت ؟
عـيسى فرمود : تكبر و فخر فروشى و گردنفرازى و غرور عوامل خشم افروز عـبـارتـنـد از : غـرور, خود پسندى , شوخى , ياوه گويى , ريشخند كردن , سرزنش نمودن , ستيز و مجادله , مخالفت و دشمنى كردن , بى وفايى و خيانت و آزمندى شديد به مال ومقام زيادى .

اينها همگى خصلتهايى زشت و از نظر شرع نكوهيده اند و با وجود اين عوامل , رهايى ازدست خشم ممكن نيست بنابراين , بايد اين عوامل را, از طريق كسب خصلتهاى ضد آنها,ريشه كن كرد.

ـ خداوند به داود(ع ) وحى فرمود هرگاه بنده من در هنگامى كه خشم مى گيرد مرا ياد كند,روز قـيـامـت در ميان همه خلق خود به ياد او باشم و او را به همراه كسانى كه نابودشان مى كنم ,نابود نگردانم .

ـ امـام بـاقـر (ع ) : در تـورات نـوشـتـه شده است : اى موسى ! خشم خود را از كسى كه زيردست توقرارش داده ام باز گير, تا من نيز خشم خود را از تو باز گيرم .

ـ مـسـيـح (ع ), در پـاسـخ بـه ايـن پـرسـش حواريون از او كه سخت ترين چيزها چيست ؟
فرمود : سـخـت تـرين چيزها خشم خداست عرض كردند : چگونه مى توان خود را از خشم خدا نگه داشت ؟
فرمود : به اين كه خشمگين نشويد.
ـ پيامبر خدا(ص ), در پاسخ مردى كه عرض كرد : دوست دارم از سخط خدا در امان باشم ,فرمود : بر هيچ كس خشم مگير, تا از خشم و ناخشنودى خدا ايمن باشى .

ـ هر كه جلو خشم خود را بگيرد, خداوند جلو عذاب خود را از او بگيرد.
ـ امام باقر(ع ) : هر كه خشم خود را از مردم باز دارد, خداوند در روز قيامت از گناه او در گذرد.

ـ امام على (ع ) : هر كه بناحق , بخواهد خشم خود را فرو بنشاند, خداوند به حق طعم خوارى رابه او بچشاند.
ـ پـيـامبر خدا(ص ) : همانا دوزخ را درى است كه از آن وارد نشود مگر كسى كه از طريق معصيت خداى متعال خشم خود را فرو بنشاند.
ـ امـام عـلـى (ع ) : از جـمـلـه احـكـام مـهـم خـداوند در قرآن حكيم كه به واسطه آنها پاداش و كـيـفـرمـى دهـد و بـه سبب آنها خشنود و ناخشنود مى شود, اين است كه چنانچه بنده با يكى از ايـن خـصلتها از دنيا به ديدار پروردگارش برود و از آنها توبه نكرده باشد, هر چند در عبادت خود رابـه زحـمـت انـداخـتـه و عـمـلش را (براى خدا) خالص گردانيده باشد, هيچ سودى نبرد : در عـبـادتـى كـه خدا بر او واجب كرده است برايش شريك قرار دهد, يا با كشتن كسى , خشم خود را فروبنشاند.

قرآن .

((و فرو خورندگان خشم و گذشت كنندگان از مردم )).
((و چون به خشم آيند, مى بخشند)).
ـ امـام بـاقـر(ع ) : كسى كه خشمى را فرو خورد در حالى كه مى تواند آن را اعمال كند, خداونددر روز قيامت دلش را از ايمنى و ايمان بياكند.
ـ امام صادق (ع ) : هر كه خشمى را فرو خورد كه اگر بخواهد مى تواند آن را به كار بندد (و ازطرف خود انتقام بگيرد), خداوند در روز قيامت دلش را از خشنودى خود پر سازد.
ـ پيامبر خدا(ص ) : هر كه خشمى را فرو خورد, خداوند درون او را از ايمان پر كند.
ـ بـنده هيچ جرعه اى را سر نكشيد, كه نزد خدا برتر از جرعه خشمى باشد كه به خاطر رضاى خدا آن را فرو خورد.
ـ امـام عـلى (ع ) : به هنگامى كه خشمگين شوم كى خشمم را فرو بنشانم ؟
آيا هنگامى كه ازانتقام گرفتن ناتوانم و به من گفته مى شود : بهتر است صبر كنى ؟
يا هنگامى كه توانايى انتقام دارم و به من گفته مى شود : بهتر است گذشت كنى ؟
.
ـ كسى كه از خدا بترسد, در هنگام خشم انتقام نمى گيرد.
ـ امام صادق (ع ) : هر كه خشم خود را نگه دارد, خداوند عيب او را بپوشاند.
ـ امـام سـجـاد(ع ) : هـيـچ جـرعـه اى سر نكشيدم كه نزد من خوشتر از جرعه خشمى باشد كه با آن طرف مقابل را كيفر ندهم .

ـ امام صادق (ع ) : نيكو جرعه اى است خشم , براى كسى كه بر آن شكيبايى ورزد.
ـ پيامبر خدا(ص ) : از محبوبترين راهها به سوى خداى عزوجل دو جرعه است : جرعه خشمى كه با بردبارى آن را فرو برى و جرعه مصيبتى كه با شكيبايى كردن آن را فرو برى .

ـ امام صادق (ع ) : محبوبترين جرعه نزد خداى عزوجل كه بنده آن را مى نوشد, جرعه خشمى است كه در دلش به گردش در مى آيد و او آن را يا با صبر و يا با بردبارى فرو مى برد.
ـ امـام عـلـى (ع ), در نـامـه اى بـه حـارث هـمـدانـى , مـى فـرمايد : خشم را فرو خور و به هنگام توانايى ,گذشت كن و در هنگام عصبانيت , بردبار باش و در وقت چيرگى , ببخشاى تا سرانجامت نيكوباشد.

ـ امام على (ع ) : قويترين مردم , كسى است كه با بردبارى بر خشم خود چيره شود.
ـ امام باقر(ع ) : هيچ قدرتى مانند جلوگيرى از خشم , نيست .

ـ پيامبر خدا(ص ) : پهلوانى , به زمين زدن حريف نيست بلكه پهلوان كسى است كه در هنگام خشم خويشتندار باشد.
ـ به اصحاب خود فرمود : به نظر شما پهلوان كيست ؟
عرض كردند : شخص نيرومند و پرزورى كه پهلويش به خاك رسانده نشود حضرت فرمود : اما پهلوان واقعى آن مردى است كه شيطان به دلش مشت كوبد و خشمش بالا گيرد و خونش به جوش آيد, اما خدا را ياد كند و بابردبارى , خشم خود را مغلوب كند.
ـ پهلوان تمام عيار, پهلوان تمام عيار, پهلوان تمام عيار, مردى است كه به خشم آيد وخشمش بالا گيرد و چهره اش سرخ گردد و مو بر بدنش راست شود, اما خشم خود را مغلوب كند.
ـ هـنـگـامـى كـه عـده اى را ديـد كه سنگى را پرتاب مى كنند : نيرومندترين شما, كسى است كه درهـنـگـام خـشـم خـوددار بـاشـد و وزنـه بردارترين شما كسى است كه با وجود قدرت داشتن (برانتقام ), گذشت كند.
ـ امـام صـادق (ع ) : پـيامبر خدا(ص ) بر عده اى گذشت كه مشغول بالا بردن سنگى بودند پرسيد :چـه مى كنيد؟
عرض كردند : زورآزمايى مى كنيم حضرت فرمود : آيا مى خواهيد به شما بگويم كه قـويـترين و پهلوانترين شما كيست ؟
عرض كردند : آرى , اى پيامبر خدا حضرت فرمود :قويترين و پـهلوانترين شما, كسى است كه هرگاه خوشحال باشد دست به گناه و نادرستى نيالايدو هرگاه بـه خـشم آيد, خشمش او را از سخن حق دور نگرداند و هرگاه قدرت پيدا كند, چيزى رابه ناحق نگيرد.

ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ) : آيـا شـمـا را از زورمـنـدتـريـن فـردتـان خبر ندهم ؟
كسى كه در هنگام خشم ,خويشتندار است .

ـ امام على (ع ) : بهترين مالكيت , مالك بودن خشم است .

ـ حاضر جوابترين مردم , كسى است كه خشمگين نشود.
ـ بالاترين انسانيت , تسلط داشتن بر خشم است و ميراندن خواهش نفس .

ـ بزرگترين فرمانرواى بر نفس , كسى است كه خشم خويش را درهم كوبد و خواهش نفس خود را بميراند.
ـ تسلط داشتن بر خشم و ميراندن خواهش نفس , در راس فضايل جاى دارند.
ـ خويشتندارى به هنگام بروز خشم , از افتادن در ورطه هاى هلاكت مصون مى دارد.
ـ هـر كـه بـر خـشـم خـويـش چـيـره شـود, بـر شيطان پيروز شود و هر كه مقهور خشم خويش شود,شيطان بر او پيروز گردد.
ـ دشـمن ترين دشمن آدمى , خشم و شهوت اوست پس هر كه بر اين دو مسلط شود,درجه اش بالا رود و به هدفش برسد.
ـ خشم , دشمن توست پس , او را بر خود مسلط مگردان .

ـ امام صادق (ع ) : كسى كه مالك خشم خود نباشد, مالك خرد خود نيست .

ـ امام على (ع ) : هر كه خشم و شهوتش بر او چيره شود, در جايگاه ستوران است .

ـ در فرمان استاندارى خود به مالك اشتر, مى فرمايد : باد بينى و تندى خشم و ضرب دست وتيزى زبـانـت را مـهـار كـن و با نگهداشتن زبانت در هنگام خشم و درنگ كردن در حمله و نشان دادن ضرب دست , از همه اين صفات زشت خود را نگهدار [و هرگاه اين حالات به تو دست داد نگاهت را بـه آسـمـان بـردار] تا خشمت آرام گيرد و عنان اختيارت را در دست گيرى و توهرگز بر خود چـنـيـن تسلطى پيدا نكنى , مگر آن گاه كه فكر و ذكر خود را پيوسته متوجه معاد وبازگشت به سوى پروردگارت گردانى .

ـ امام على (ع ) : زنهار از خشم , زيرا آغاز آن ديوانگى و انجامش پشيمانى است .

ـ خـشـم و تـنـدى , نـوعى از ديوانگى است , زيرا صاحب آن پشيمان مى شود و اگر پشيمان نشود, ديوانگيش قطعى است .

ـ خشم , خردها را تباه مى گرداند و از جاده صواب دور مى سازد.
ـ تواناترين مردم در تشخيص درست , كسى است كه خشمگين نشود.
ـ امام صادق (ع ) : هر كه مالك خشم خويش نباشد, مالك خرد خويش نخواهد بود.
ـ امـام عـلـى (ع ) : شـدت خـشـم , نـحـوه سخن گفتن را تغيير مى دهد و ريشه برهان و دليل را قطع مى كند و فهم را از هم مى گسلد

ـ پيامبر خدا(ص ) : خشم , اخگرى از شيطان است .

ـ امـام بـاقـر(ع ) : بـراسـتـى كـه ايـن خـشـم اخـگـرى از شـيـطـان است كه در دل فرزند آدم بـرافـروخته مى شود هرگاه فردى از شما عصبانى مى شود, چشمانش سرخ مى گردد و رگهاى گردنش بادمى كند و شيطان به درون او راه مى يابد.
ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ) : بـدانـيـد كـه خـشـم اخـگرى است در دل فرزند آدم مگر نمى بينيد كه چشمانش سرخ مى شود و رگهاى گردنش باد مى كند هر كس احساس كرد كه به خشم در آمده است , به زمين بچسبد (بنشيند).
ـ امام على (ع ) : خشم , آتش دلهاست .

ـ خـشـم , آتشى فروزان است هر كس خشم خود را فرو خورد, اين آتش را خاموش كرده است و هر كس جلو آن را رها كند, پيش از هر كس خود در آتش آن مى سوزد.
ـ هنگامى كه عبداللّه بن عباس را در بصره جانشين خود كرد, به او سفارش فرمود : از خشم بپرهيز كه آن سبك مغزى است و از سوى شيطان است .

ـ در نامه خود به حارث همدانى , مى فرمايد : از خشم بپرهيز كه آن از سپاهيان بزرگ شيطان است .

ـ امـام صادق (ع ), در پاسخ به سؤال از حكم كسى كه زمينى را به ناحق گرفته و ساختمانى درآن سـاخـته است , فرمود : ساختمانش ويران مى گردد و زمين به صاحبش برگردانده مى شودبراى عرق ستمگر و حق كش حقى وجود ندارد.