خدایا

اجازه هست ناصبوری کنم ؟

به خداییت قسم،

از صبوری خسته ام !

از فرباد هایی که در گلویم ماند و میماند،

از اشک هایی که شبها تنها بالشم

و تو شاهد ان هستی.

و از حرفهایی که

زنده ب گور گشت در گورستان دلم.

اسان نیست

در پس خنده های مصنوعی،

گریه های دلت را،

در پشت هزاران دروغ پنهان کنی!

خدایا ....

ارزوی  پروازدارم.

صدایم را بشنو ای تنها امیدم...

از حضرت رسول (ص) نقل شده که حضرت فرمود:

خداوند به ملائکه امر فرمود:

وقتی بنده ام قصد انجام کار نیکی را کرد، آن عمل را در نامه ی اعمالش بنویسید و اگر آن را انجام داد، ده برابر حسنه برایش بنویسید و وقتی بنده ام قصد گناهی را نمود، مادامی که انجام نداد، ننویسید. اگر انجام داد، فقط یک گناه برایش بنویسید و اگر منصرف شد، ثواب برایش بنویسید.

حدیث قدسی

ما يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ إِنْ شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ وَ کانَ اللَّهُ شاکِراً عَليماً

از رسول اکرم (ص) نقل شده که خداوند متعال فرمود:

هر‌ كه مرا ياد كند همدمش می شوم.

ای موسی وقتی بنده ای با من سخن میگوید چنان به سخنانش گوش میدهم که گویی بنده ای جز او ندارم ..........

اما شگفتا وقتی برای بنده ام مشکلی پیش می آید همه را چنان میخواند که گویی همه خدای اویند جز من ..........

خداوند اگر اراده می کرد، آدم (ع) را از نوری که چشم ها را خیره کند، و زیباییش عقل ها را مبهوت سازد، و عطر و پاکیزگی اش حس بویایی را تسخیر کند، می آفرید، که اگر چنین می کرد، گردن ها در برابر آدم فروتنی می کردند، و آزمایش فرشتگان برای سجده ی آدم (ع) آسان بود، امّا خداوند مخلوقات خود را با اموری که آگاهی ندارند آزمایش می کند، تا بد و خوب تمیز داده شود، و تکبّر و خودپسندی را از آن ها بزداید، و خود بزرگ بینی را از آنان دور کند.

پس، از آنچه خداوند نسبت به ابلیس انجام داد عبرت گیرید، زیرا خداوند اعمال فراوان و کوشش های مداوم او را با تکبّر از بین برد. او شش هزار سال عبادت کرد که مشخّص می باشد از سال های دنیا یا آخرت است، امّا با ساعتی تکبّر همه را نابود کرد. چگونه ممکن است پس از ابلیس، فرد دیگری همان اشتباه را تکرار کند و سالم بماند؟.

نه، هرگز! خداوند هیچ گاه انسانی را برای عملی وارد بهشت نمی کند که برای همان عمل فرشته ای را محروم سازد. فرمان خدا در آسمان و زمین یکسان است. و بین خدا و خلق، دوستی خاصّی وجود ندارد که به خاطر آن، حرامی را که بر جهانیان ابلاغ فرموده، حلال بدارد.

خطبه 192 نهج البلاغه

«الرّحیم» نامی از اسماء خداوند به معنی «بی نهایت مهربان» است. 

خدایی که به همه مخلوقات خود مهربانی می ورزد و به آن ها وجود و حیات و روزی می دهد و همه آن ها می توانند از حیات عامه پروردگار استفاده کنند.

خدایی که دوستان خود را به مهربانی خاصی بنوازد و دشمنان را به قهر بگذارد.

مَلَک موکّل این اسم در عالم عِلوی (عالم بالا) <رویائیل> و مَلَک عالم سِفلی (عالم پایین) <صحیوش> نام دارد.

   باز آی باز آی هر آنچه هستی باز آی ........ گر کافر و گبر و بت پرستی باز آی

 این درگه ما درگه نومیدی نیست ........ صد بار اگر توبه شکستی باز آی