نماز...

اگر تمام انسانهای روی زمین روز و شب گریه کنند برای مصیبت امام حسین(ع) در صورتی که نماز را به پا نداردند اون عزاداری هیچ ارزشی ندارد/ چون شرط اول و سوال اول قبر در مورد نماز است.نماز

روزو شب گریه کنی بر حسین ابن علی(ع)

شرط اول که دهد سود نماز است نماز

مهرآفرینا! 
 
سجاده ام را به سمت قبله نیاز می گشایم 
تا ذره ذره وجودم را به معراج 
نگاهت، پرواز دهم 
می ایستم به قامت دربرابرت تاعظمتت راسپاس گویم 
به رکوع می روم تا بزرگی ات را به یاد بیاورم 
و به سجده می افتم تا بر بندگی ام مهر عشق بزنم…
چه آرامش پایان ناپذیری در نگاه توست
چه لحظه های مهرافروزی در ذکر یادت…
پروردگارا! دستان دعایم را 
به عرش الهیت برسان ،
دلم را به حلاوت دوستیت 
و چشمان باران زده ام رابه دیدارت
نورانی گردان

به فكر نمازت باش، مثل شارژ موبایلت!

با صدای اذان بلند شو، مثل صدای موبایلت!

از انگشتانت برای اذكار استفاده كن، مثل صفحه کلید موبایلت!

قرآن را هم همیشه بخوان، مثل پیام‌های موبایلت و ...

لحظه نورانی نماز

 

صدایی سبز، مرا به سویت فرا می‏خواند.

 

روح از تنگناهای تاریک و زنجیرهای اسارت، آهسته آهسته بیرون می‏خزد.

 

از خویشتن تهی و از شوق سرشار، دعوتت را لبیک می‏گویم.

 

جسم خاکی‏ام را با پاک‏ترین تحفه آسمانی، شست‏وشو داده و آماده پرواز در افلاک می‏شوم.

 

سجاده‏ای سبز، به استقبال لحظه‏های نورانی نمازم می‏شتابد.

 

با قامتی راست، رو به قبله‏گاه معبود می‏ایستم و در خلوص لحظه‏های سبز راز و نیاز،

 

عظمت و بزرگی‏ات را در کوچکی و ناتوانی‏ام فریاد زده و به هر چه غیر توست، پشت پا می‏زنم.

 

با هر کلام، گل‏های سرخ و زرد، در سجاده‏ام می‏شکفند؛ سرمست از عطر شامه‏نوازشان می‏شوم.

 

تمام ثانیه‏هایم، رنگ عشق می‏گیرند. دست‏هایم، دو بال می‏شوند رو به آسمان.

 

سبکبال‏تر از همیشه، در هوای تازه ملکوت، تا مرز شکستن فاصله‏ها بالا می‏روم

 

بالا و بالاتر؛ تا آن هنگام که خاک مُهر، سجده‏ام را در آغوش کشد.

 

به یاد آورم منزلگاه اول و آخرم را

 

درست در لحظه‏ای که در اصل خود بیارامم و شیطان‏های مغلوب و رو سیاه، از من و نمازم بگریزند.

 برگرفته از وبلاگ:green55.blogfa.com



نوشته شده در تاريخ دوشنبه 6 آبان 1392  ساعت 6:40 PM | نظرات (0)