دسته اول :انسان های نفهم از منظر قرآن کسانی هستند که خداوند اگر به آنها نعمت مادی بدهد، یعنی خداوند آنها را دوست دارد. اگر فیش غذای امام رضا (علیه السلام) گیرشان آمد، یعنی امام رضا (علیه السلام) آنها را خیلی دوست دارد؛ اگر با دیگران بودش میلی، چرا ظرف مرا بشکست لیلی.

می‌خواهم شما را به یک امتحان دعوت کنم. بعضی‌ها که در جایی هدیه‌ای به آنها می‌دهند، می‌گویند نمی‌خواهم و بده به کسی که فکر می‌کنی برای او مناسبت‌تر است. خداییش چه کسی وقتی فیش افطاری امام رضا (علیه السلام) دستش آمد از دلش گذشت که خدایا هر کسی که به این نیاز دارد را سر راه من قرار بده.

گاهی اوقات نخوردن کیفش از خوردن بهتر است. اگر لذت را ترک لذت بدانی دیگر لذت نفس لذتی نیست.

یک روز به آیت الله بهجت گفتند نظرتان در مورد غذای امام رضا (علیه السلام) چیست؟ گفتند غذای خانه خودتان مال کیست؟ به یمن وجود این ائمه، همه عالم روزی می‌خورند. فکر می‌کنیم هر کس بیشتر دارد خدا آن را بیشتر دوست دارد. همه عالم هستی را در ظواهر می‌بینند و فکر می‌کنند همه عالم هستی همین دنیاست. قرآن می‌گوید اینها خیلی نمی‌فهمند؛ خیلی فکرهای غلط داریم.

علامه امینی روی تخت بیمارستان از او پرسیدند: آقا حالتان چطور است؟ گفت: الحمدلله، بهتر از بدترم. فکر قشنگ چقدر قشنگ است.

فرد می‌رود پیش امام رضا (علیه السلام) حاجت نگرفته با امام رضا (علیه السلام) قهر می‌کند، می‌گوید من که روزه گرفتم، حتی نماز شب خواندم چرا امام رضا (علیه السلام) حاجتم را نداد. من به این فرد گفتم شما دفعه اول به خاطر حاجتت امام رضا (علیه السلام) را خواستی، اما امام رضا (علیه السلام) نداد تا عاشق خودش شوی اما تو عاشق نشدی.

بعضی از حاجت‌هایی که ما می خواهیم سوزنی است و چون ما را دوست دارند به ما نمی‌دهند. آن وقت ما فکر بد می‌کنیم. ...
روی عنوان کلیک کنید