کابینه ی سیاه، مدرس را چون خاری در چشم خود می‏دید.

از این رو، در لحظات نخست، او را که با کودتا مخالف بود و آن را برخلاف مجلس و قانون اساسی می‏دانست، دستگیر کردند. هنگامی که برای بردن مدرس به خانه ‏اش آمدند، ایام فروردین بود و درختان تازه شکوفه داده بودند. در باغچه ی خانه ی سید، درخت زردآلویی پر از گل بود. آقا آماده ی حرکت شد. اهل خانه نگران و آشفته به نظر می‏رسیدند. دوستان مدرس سرگردان به او چشم دوخته بودند. در این میان، شهید مدرس لب به سخن گشود و گفت: «ناراحت نباشید وقتی این زرد آلوها رسید، به خانه بازمی‏گردم». جالب این که طبق پیش‏بینی او، فقط در عمرکوتاه کابینه ی سیاه، یعنی نود و سه روز زندانی بود و پس از آن به خانه بازگشت.

 «سایت حوزه به نقل از مجله ی گلبرگ شماره ی 81 آذر1385»