نماز، تسبیح خداوند است که موجب  

نزدیکی روحی و معنوی ما با او

می‌گردد. نماز خواندن، تبادل

انرژی‌های منفی و معیوب با

انرژی‌های مثبت و روحانی است

 که این تبادل در حالت‌های مختلف

نمازخواندن، متفاوت بوده و به

 شرح زیر می‌باشد:

حالت ایستاده: تبادل انرژی با

زمین‌از طریق چاکرای کف پاها

 و گرفتن انرژی معنوی از چاکرای

 سر می‌باشد.

 

حالت رکوع: تبادل انرژی بالاتنه

با پایین‌تنه‌ از طریق چاکرای کف

دست‌ها و چاکرای روی زانوها

می‌باشد.

بقیه در ادامه مطلب

 

حالت سجده: تبادل انرژی‌های  

منفی با زمین از هفت منطقه‌

 چاکرای پیشانی،چاکرای زانوها،

چاکرای کف دست‌ها و چاکرای

روی پاها و گرفتن انرژی مثبت

زمین از طریق این چاکراها

می‌باشد.   انرژی زمین،

 احساس شادی، رضایت،

امید، لذت و میل ‌ادامه‌ حیات

 را ایجاد می‌کند.

 

در حالت سجده، چاکراه پیشانی

 که مرکزاستدلال و منطق است،

 متعادل می‌گردد. افرادی که

سجده‌های طولانی‌تری داشته

باشند، می‌توانند این چاکراه را

متعادل‌تر ساخته و به افرادی

‌منطقی‌تر و حتی روشن‌ضمیر

تبدیل گردند. این چاکراه،مرکز

 خلاقیت‌ها، الهام‌ها، منطق و

  استدلال است.‌ در اسلام نیز

سجده طولانی سفارش شده .

 

تحقیق‌ها بر روی یکی از

ورزش‌های«یوگا» که بسیار

شبیه به انجام سجده

است، نشان داده که سجده‌

مداوم و مکرر به ‌خصوص طولانی

‌ می‌تواند:

 

- موجب بالارفتن سطح منطق و

 استدلال گردد. (به علت فعال شدن

 چاکراه چشم سوم)

 

- موجب افزایش سطح آگاهی و

کنترل انرژی‌های روانی گردد.

 

- سبب کشیدگی ماهیچه‌های

پشت و آسودگی ماهیچه‌های کمر

 و اتصال بین مهره‌ها گردد.

 

- سبب رهاشدن دیسک‌های ستون

 فقرات و به حالت طبیعی درآمدن

مهره‌ها گردد.

 

- سبب آرامش اعصاب سمپاتیک،

 تنظیم‌ غده‌ آدرنال و به موجب آن‌ها،

تسکین‌دهنده و کاهش‌دهنده‌

خشم و عصبانیت باشد.

 

- به علت فشار به معده و فعال

کردن چاکرای خورشیدی،

 دافع یبوست باشد.

 

- معالج بیماری «سیاتیک» باشد.

 

- موجب تبادل بیش‌تر انرژی‌های

 منفی بدن با انرژی‌های مثبت

 زمین از طریق چاکراهای کف

دست‌ها، روی پاها، روی زانوها

 و روی پیشانی گردد.

 

حالت نشسته: در این حالت نیز

تبادل انرژی با زمین از طریق

 چاکرای پاها و زانوها و چاکرای

خاجی یا ریشه  صورت‌گرفته و

 انرژی روحانی از چاکرای تاجی

 یا سر گرفته می‌شود.

حالت قنوت: در این حالت، تبادل

 انرژی از طریق کف دست‌ها اتفاق

 می‌افتد. در حین نماز‌خواندن،

با گفتن ذکرها، انرژی خود‌درمان‌گر

 «آلفا» آزاد گشته و سپس در

وضعیت‌های مختلف نماز، در کل

 بدن به گردش درمی‌آید. درضمن،

 با گرفتن دست‌ها در مقابل صورت

 در زمان قنوت، برگشت انرژیِ

درمان‌گر به کمک صورت نیز

اتفاق می‌افتد.‌

نماز و میدان مغناطیسی آن گونه

 که ازتصاویر به دست آمده از  

میدان مغناطیسی زمین پیداست،

به طور شگفت‌انگیزی اگر انسان

 در هر نقطه از زمین رو به قبله

 بایستد،میدان مغناطیسی بدنش

 بر میدان مغناطیسی زمین منطبق

 می‌گردد و در مدتی که در نماز

است میدان بدنش منظم می‌شود.

یکی از نکات بسیار جالبی که

پروفسور بور به آن دست یافته بود

 این بود که دریافته بود که در بدن

تمام دانشجویان مؤنث ماهی

 یکبار تغییر ولتاژ شدید ایجاد

 می‌شود و میدان بدن به منظم‌ترین

 حالت خود میرسد و به همین

دلیل است که زنان نیازی ندارند

در این مدت نماز بخوانند.
 
   عجیب اینکه بهترین راه برای

خالی کردن بارهای الکتریکی

 زمانی است که انسان رو به قبله

و در حالت سجده باشد.

رو کردن به سوی مکه مکرمه (قبله)،

بهترین حالت خالی شدن بارهای

الکتریکی است، زیرا سجده انسان

 را از بیماری مصون می‌دارد.

در حالت سجده، در تماس با زمین

 تمام بار الکتریکی زائد بدنش خارج

 می‌شود. زیرا در سجده هفت عضو

انسان با زمین در تماس مستقیم

 قرار می‌گیرد.

 

پیامبر صلی الله علیه وآله نیز در مورد

 سجده فرموده‌اند:  

امر شده ام به سجده کردن بر هفت

 عضو ؛ پیشانی، دو دست، دو پا و

دو زانو.

 

بارهای الکتریکی به آسانی از این

هفت عضو به زمین دفع می‌شوند

و بدین خاطر انسان از بیماریهایی

 هم چون سردرد و گرفتگی عضلات

رهایی می یابد.