در باب چند گروه از این افراد و نحوه حضور آن ها در صحنه قیامت از پیامبر اسلام نقل شده است که ایشان فرموده اند:
*هر فردی که به نَمامی و سخن چینی میان دو نفر بپردازد، خداوند متعال  آتشی را از لحظه مرگ در قبر او فرو می فرستد که پیوسته او را عذاب می گرداند؛ وچون قیامت فرا رسد و از قبر بیرون آید، خداوند بر او چهار مار سیاه که مدام گوشت بدن او را به دندان بکنند مسلط می گرداند و تا لحظه ای که آن فرد داخل جهنم گردد این وضع او می باشد؛

*و هر کس چشم خود را از نگاه به نامحرم نپوشاند، حق تعالی در روز قیامت در حالی که (چشمان او را) به میخ های آتشین دوخته باشند، محشور می گرداند؛

*و فردی که در دنیا به شرب خمر و مصرف مسکرات می پرداخته است، در روز قیامت در حالی که رویش سیاه، چشمانش کبود، کوزه ای بر گردنش آویزان و قدحی در دستش که بویش از هر مرداری بر روی زمین بدتر می باشد محشور می گردد،

*و شخص دورو و منافق در روز قیامت در حالی ظاهر می گردد که زبانش را از قفا بیرون کشیده اند و یک زبان دیگر بر صورت او قرار داده اند که از آن آتش شعله می کشد؛ پس گفته می شود، این است حال و روز فردی که در دنیا دورو و منافق بوده است و به این ترتیب در روز قیامت شناخته می شود.