بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع تاپیک رو با یک داستان شروع میکنم

یکی از آقایون موجه (خیلی موجه) خیلی با خودشون میگفتن که آقا ظهور کن و من چشم انتظارم و ....

تا اینکه خوابی میبینند (محتواش مهمه)

داستان خواب این بود که ایشون خواب میبینه که تو بازار در حال راه رفتنه که ناگهان میبینه مردم کوچه و بازار مثل سیل شروع میکنند به دویدن

ایشون براشون سوال پیش میاد و میره برای پرسش

از هر کی میپرسه که چی شده کسی اعتنا نمیکنه و تَنَشون هم میخوره به ایشون و با سرعت رد میشن

ایشون میگه مگه نمیدونید من کی هستم که اینطور برخورد میکنید؟

خیلی هم متعجب میشه و هم ناراحت

تا اینکه یک نفر بهشون میگه: مگه نمیدونه امام زمان ظهور کردن!!!!

ایشون اون لحظه تو خواب یه لحظه پیش خودش میگه اگر ظهور بشه کسی با ما کاری نداره!!!

وقتی از خواب پا میشن با ناراحتی زیاد میگن ای وای بر من که ظهور برای من ناراحت کننده بود


خب ایشون از بزرگان هستن (اسمشونو نمیبرم) و انقدر شرافتشو داشتند که ناراحت بشن

ولی در جامعه مهدوی عده ای هستند که حقیقتا از غیبت بیشتر سود میبرند تا ظهور (البته منظور با این بزرگوار نبود)

با خودتون 2 2 تا 4 تا بکنید

ببینید اگر ظهور اتفاق افتاد و دکان شما بسته شد باز هم همین علاقه رو به ظهور داری؟

خیلی واقعا سوال عجیبیه

خدا نکنه که کاسب غیبت کبری باشیم


این تاپیک پیادگان سمت اربعین ... را نگهی بیندازید

شاید یکی از بهترین تمرین ها همین پیاده روی اربعین باشد

چون در پیاده روی اربعین میفهمی هیچی نیستی و باید به سمت قبله باطنی بشتابی!

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه اشک ها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن ، تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه!
ولی....
برای عده ای چه خوب شد نیامدی!!!

اللهم عجل لولیک الفرج