گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم …!

گفت: فانی قریب

     .:: من که نزدیکم (بقره/۱۸۶) ::.

 

 گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم… کاش می‌شد به تو نزدیک شوم …

گفت: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال

     .:: هر صبح و عصر، پروردگارت را  پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/۲۰۵) ::.

به ادامه مطلب بروید ...

گفتم: این هم توفیق می‌خواهد! 

گفت: ألا تحبون ان یغفرالله لکم

     .:: دوست ندارید خدا شما را ببخشد ؟! (نور/۲۲) ::.

 

 گفتم: معلوم است که دوست دارم من را ببخشی …!

گفت:  و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه

     .:: پس از خدا بخواهید شما را  ببخشد و بعد توبه کنید (هود/۹۰) ::.

 گفتم: با این همه گناه… آخر چه کار می‌توانم بکنم؟      

گفت: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده

     .:: مگر نمی‌دانید خداست که توبه را از بندگانش قبول می‌کند؟! (توبه/۱۰۴) ::.

 

 گفتم: دیگر روی توبه ندارم ...

گفت: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب

     .:: (ولی) خدا عزیز  و داناست ، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/۲-۳ ) ::.

 

گفتم: با این همه گناه، برای کدام گناهم توبه کنم؟  

گفت: ان الله یغفر الذنوب جمیعا

     .:: خدا همه‌ی گناه‌ها را می‌بخشد (زمر/۵۳) ::.

 

 گفتم: یعنی باز  بیام؟ باز من را می‌بخشی؟ 

گفت: و من یغفر الذنوب الا الله

     .:: به جز خدا کیست  که گناهان را  ببخشد ؟ (آل عمران/۱۳۵) ::.

 گفتم: نمی‌دانم چرا همیشه در مقابل این کلام کم می آورم! آتشم می‌زند  ذوبم می‌کند ؛ عاشق می‌شم! …  توبه می‌کنم 

گفت: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین

     .:: خدا هم توبه‌ کنندگان و هم آنهائی  که پاک هستند را دوست دارد (بقره/۲۲۲) ::.

 

 ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک      

گفت: الیس الله بکاف عبده

     .:: خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/۳۶) ::.

 

 گفتم: در برابر این همه مهربانیت چه کار می‌تو انم بکنم؟ 

گفت: یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی النور و کان بالمؤمنین رحیما

.:: ای مؤمنین! خدا را زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خود و فرشته‌هایش بر شما درود و رحمت می‌فرستند تا شما را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیاورند . خدا نسبت به مؤمنین مهربان است.  (احزاب/۴۱-۴۳)