سلام من به مدینه به آستان رفیعش.....به مسجد نبوی....به لاله های بقیعش....

سلام من به علی و به حلم و صبر عجیبش....سلام من....

....

تمام مدینه غربت بود.....غریب رفتم و غریب شاید هم قریب برگشتم....

آه ای بقیع من....آه مادر...

میگویند کربلا که میروی سبک می شوی....آرام می شوی...ولی مدینه .....

غریب بود...آنجا همه از اسلام و سنت نبوی می گفتند ولی....آه از دل رسول خدا....که دخترش را کشتند...دامادش را....نوه هایش را....دلش را خون کردند... آه....

دوباره دل میدوزم به عکس حرم....شاید این دل بیچاره را خریدار باشند شاید.....

.....

مدینه منزل قرآن....مدینه شهر پیغمبر...

مدینه شور و شینت کو....امام مجتبی ت کو...حسینت کو حسینت کو....