صد سال قبل:
فرزندان و همسر، زیر فرمان پدر یا مرد خانواده بودند. پدر به تنهایی با زور بازو نان درمی آورد و اگر ربایی هم در بین بود از در و همسایه می پوشاند! مردم در کارهای خیر همیاری می کردند، پدر و مادر ارزشی برابر گوهران بهشتی داشتند، انسانهای مومن مورد احترام بودند و زنان عقیم از جامعه رانده می شدند.
در خیابان ها و بین لات منشان، مشروب و زنا وجود داشت. هر چند سال یک بار سیلی می آمد یا زلزله ای!
راستش را بخواهید دعای مردم بیش از امروز مستجاب می شد

امروزه:
پدر زیر یوغ همسر یا فرزندانش است. زنان قبله ی آمال مردان اند! دوستان به پدر و مادر ارجحیت داده می شود و پدر و مادر مورد بی احترامی قرار می گیرند.
ربا با اسم داد و ستد حلال شمرده می شود و رشوه را با نام هدیه می پذیرند. مردم به هم دروغ می گویند، در ظاهر دوستت دارند و در درون دشمن می دانند
مومنان گوشه گیر شده اند و عفت و خویشتن داری عجیب شده است. زنا رایج شده است و زلزله و سیل زیاد! زنان از عقیم بودن خود خشنودند
ثروتمندان مورد احترام جامعه اند. مردم با لباس خود فخر می فروشند و پزشکان، مشروب را برای درمان بیماری ها تجویز می کنند.

چند سال بعد:

«هیچ زمانی پیش نمی آید جز اینکه زمان بعدی بدتر از آن است.

چند سال بعدتر (بدتر):
خدا به دادمان برسد!
صبح مومنیم و شب کافر به خواب می رویم و یا شب مومن به خواب می رویم و صبح، کافریم!

شهدا شرمنده ایم مددی کنید
صبح نزدیک است...

اللهم عجل لولیک الفرج...
زیاد دعا کنید برای فرج