دوستش دارم ...

بزرگيش را ...

 سکوتش را ...

 عظمتش را ...

اُبهتش را ...

تنهاييش را ...

حکمتش را ...

صبرش را ... و ... و ...

بودنش عادتيست

، مثل نفس کشيدن !

خدا را ميگويم