کربلای نقد بهتر از بهشت نسیه است . . .
حسِّ عجیبی ست
که ندانی دقیقا چه کسی پای براتت را امضا کرده...
ولی دلم با خودش زمزمه می کند:
"مــــــــادر، مـــــادر...."
سفری که بخشنده ترین امام بدرقه ات کند تا کربلا...

اما محرم را کربلا بـودن حال غریبی است....
سراغ مادر را از پدر خواهم گرفت:
یاعلی قبر پرستویت کجاست؟!

نمی دانم خواهم دید
شبِ جمعه ی کربلا را!

الهی کربلایی برگردیم...
تاهمین جاشم ممنونتم ارباب!