هنگامى که فصل زمستان مى ‏آید منادى ندا مى ‏دهد:

 اى اهل قرآن! شب طولانى شد برای نماز خواندن شما، و روز کوتاه شد براى روزه گرفتن

شما

... «وَ مِنَ اللَّیلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَیلاً طَویلاً» (انسان،26) و بخشى از شب (را بپا خیز) و

براى او سجده کن، و او را شب طولانى تسبیح گوى.

من که از کسالت و بی حوصلگی، جز خواب و خیال چیزی در شبهای بلند عمرم ذخیره نکرده

ام به زودی که از دنیا کوچ می کنم به نگاه های حسرت آلودی خواهم پیوست که در شبهای

یلدای زمین، به سوی عبادت کنندگان خیره شده است. . .