گاهی خودم را مثل یک کتاب ورق می زنم

مثل یک کتاب که فرصت ویرایشش به پایان نرسیده .

آخر بعضی فکرهایم نقطه میگذارم که بدانم بایدتمامشان کنم.

بین بعضی حرفهایم کاما (،)که

بدانم باید کمی سکوت ادایشان کنم.

بعد بعضی رفتارهایم علامت تعجب و

آخربرخی عادت هایم علامت سؤال.

خودم را هرچند شب یکبار ورق میزنم تافرصت ویرایش

هست،

حتی بعضی ازعقایدم را حذف میکنم اما بعضی راپررنگ...

یک روز این کتاب چاپ میشود و به دست من می دهند و

فرصت

ویرایش به پایان میرسد...

وکسی می گوید:

(اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَىٰ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا)

بخوان کتابت را امروز توبرای حسابرسی ازخودت کافی هستی...

( سوره إسرا : 14)