جدایی زن و مرد نامحرم، یکی از دستورهای صریح قرآن و رسول خدا است که در سلامت جامعة تأثیر فراوان دارد. بدون تردید حفظ «عفت عمومی» برای پایداری هر جامعه­ای ضرورتی انکار ناپذیر است و یکی از راه های جلوگیری از نفوذ شیطان و وسوسه­های آن، ایجاد حریم میان زن و مرد و رعایت پوشش لازم است تا از نگاه­های هوس آلود و تماس­های غیر شرعی جلوگیری شود.

تقویت ایمان، آرامش روحی و روانی، سلامت جسمی،[3] استحکام بنیان خانواده، عزت و سربلندی، امنیت بانوان از دست سوداگران شهوت و دوری از افکار ناسالم، برخی از برکات این دستور قرآن و رسول خدا است. آن حضرت در این زمینه فرمود: «باعدوا بین انفاس النّساء و انفاس الرّجال»؛ در ]مجامع عمومی[ میان زنان و مردان نامحرم فاصله ایجاد کنید».[4]

رسول خدا خود نیز عملاً برای جداسازی محیط زنان از مردان، اقداماتی انجام داد تا زمینه­ها و خطرات ناشی از اختلاط زنان و مردان را از میان ببرد. روزی آن حضرت با اشاره به یکی از درهای مسجد نبوی، به یارانش فرمود: «اگر این در را برای بانوان اختصاص دهیم، بهتر است و آنان هنگام خروج از مسجد، دچار مشکل نمی­شوند و اختلاط پیش نمی­اید».[5]

همچنین رسول خدا 9 در اقدامی دیگر به مسلمانان دستور داد در هنگام شب وقتی که نماز جماعت تمام می­شود، اول زن­ها از مسجد بیرون روند و بعد مردان پراکنده شوند.

آن حضرت با این عمل خود، حتی زمینة روبه رو شدن زنان را با مردان نامحرم در کوچه­های مدینه نیز از میان برداشت.[6]

امام صادق در این باره نقل می­کند که: رسول خدا دستور داد:

«لیس للنّساء من سروات الطّریق شیء ولکنّها تمشی فی جانب الحائط و الطّریق؛[7] بر زنان سزاوار نیست که از وسط جاده عبور کنند، ولی آنان باید از کنار دیوار و جاده بروند( و با مردان نامحرمی که از وسط راه می­روند، روبه رو نشوند).

این امر به اثبات رسیده که بسیاری از مفاسد اجتماعی و مشکلات جوامع متمدن امروزی، ناشی از اختلاط زن و مرد است، حتی برخی از کشورهای صنعتی به این نتیجه رسیده­اند که در مراکز علمی، فرهنگی و عمومی، محل فعالیت این دو قشر باید از هم جدا شود.
آثار مثبت جداسازی

کارشناسان واقع نگر در مسائل آموزشی بر این باورند که جداسازی محیط آموزشی برای زنان و مردان جوان، آثار مثبت و موفقیت آمیزی دارد که از جملة آنها می­توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. همجنس بودن دانشجویان و اساتید، مهم­ترین عامل تبیین الگوهای شغلی موفق، بخصوص برای زنان، می­باشد.

2. تحصیل در این گونه مراکز، موجب سلامتی جسمی و روحی افراد است.

3. تعلیم و تعلّم در مراکز مختلط، مانع رشد بیشتر توانی های زنانه در دختران و توانی های مردانه در پسران می­شود.

4. تفاوت­های زیستی و روانی زن و مرد در نیازهای آموزشی آنان مؤثر است و جداسازی، یکی از عوامل توفیق این دو قشر در رفع نیازهای مخصوص آنان می­باشد.

اساساً روان­شناسان و جامعه شناسان محیط­های غیر مختلط را برای آموزش این دو گروه مناسب­تر می­دانند. آنان می­گویند: آموزش در محیط­های غیر مختلط، یادگیری را برای دختران جوان آسان­تر می­کند.

«آستن» یکی از محققین غربی است که بعد از انجام تحقیقات خود، به این نتیجه رسیده است که آموزش غیر مختلط آثار مثبت فراوانی دارد و اثر آن بر زنان بیش از مردان می­باشد. او اعتقاد دارد: وقتی که دانشجویان و اعضای هیئت علمی و اساتید در یک دانشگاه از یک جنس باشند، احساس شناخت و همدلی مشترک بیشتر خواهد بود.[8]