از پیامبر (ص) روایت شده است:

ألمَهدیُّ طاوُوسُ أَهْلِ الجَنَّةِ وَجُهُه كَالقَمَرِ الدُّرّی عَلَیهِ جَلابِیبُ النُّورِ

مهدى طاووس اهل بهشت است، چهره اش مانند ماه درخشنده است و گویا جامه هایى از نور بر تن دارد."

 ابراهیم بن مهزیار نیز که به شرف ملاقات حضرت مهدی (ع) رسیده است، در بیان شمایل آن امام می گوید:


او جوانی نورس و نورانی و سپید پیشانی بود. قامتی بلند و نیکو داشت چون شاخه سرو و گویا پیشانی اش ستاره ای درخشان بود. بر سرش گیسوانی پر پشت و افشان بود که روی شانه ها و گوشش را پوشانده بود.

سیمایی داشت که هیچ چشمی زیباتر از آن ندیده است.

مرحوم آیت الله بهاءالدینی (ره) :
 
آيت الله بهاءالدينی که فقیه و عارف برجسته ی زمان بود تشرفی خدمت حضرت وليعصر(ع) داشت كه خودشان اینجور فرموده بودند:

حضرت وليعصر(ع) از همين در منزل ما وارد شدند، سلامی به من كرد كه من كه هشتاد سال از خدا عمر گرفته بودم، چنين سلام به اين لطافت و مهربانی نشنيده بودم. اصلاً نفهميدم كه جواب سلام حضرت را چگونه دادم.

در آن لطافت و مهربانی حضرت گم شده بودم.

 السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعَ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفَ الْمَلائِكَةِ وَ مَهْبِطَ الْوَحْيِ وَ مَعْدِنَ الرَّحْمَةِ

سلام بر شما اى اهل بيت نبوّت، و جايگاه رسالت، و عرصه رفت ‏وآمد فرشتگان، و مركز فرود آمدن وحى‏ و معدن رحمت...........²

فرازی از زیارت جامع کبیره²

مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) :
یک روز در ایام تحصیل در نجف اشرف، پس از اقامه نماز پشت سر آیت الله مدنی، دیدم که ایشان شدیدا دارند گریه می‌کنند و شانه‌هایشان از شدت گریه تکان می‌خورد، رفتم پیش آیت الله مدنی و گفتم: ببخشید، اتفاقی افتاده که این طور شما به گریه افتاده‌اید؟

ایشان فرمودند: یک لحظه، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیدم که به پشت سر من اشاره نموده و فرمودند:" آقای مدنی! نگاه کن! شیعیان من بعد از نماز، سریع می‌روند دنبال کار خودشان و هیچکدام برای فرج من دعا نمی‌کنند. و من از گلایه امام زمان (عج) به گریه افتادم.

 بسم الله الرحمن الرحیم

         اللهم کن لولیک الحجـة بن الحسـن صلواتک 

علیه و علی آبائـه فی هذه السـاعه و فـی کل

   ساعة ولیاً و حافظاً وقائداً وناصراً و دلیلا ً و عینا

 حتی تسکنه ارضک طوعا و تمتعه فیها طویلا

 برحمتک یا ارحم الراحمین