وقتی خداوند موسی و هارون را به سوی فرعون فرستاد، به آن ها فرمود:

مبادا لباس فرعون شما را بترساند. چون سرنوشت او در دست من است و کامیابی او از نعمت های دنیا شما را به تعجب نیاندازد و همچنین زینت بولهوسان هم شما را وادار به شگفتی نکند. پس اگر می خواستم شما را با چیز هایی زینت می دادم که وقتی فرعون آن ها را ببیند بداند که از مقدار آن عاجز است. ولی بیشتر خواهان شما هستم. این است که شما را از مال دنیا محروم کرده ام. چون با بنده ی مؤمن خود، همین کار را می کنم و آن ها را از نعمت های دنیا مراقبت می کنم و باز می دارم. این کار من به دلیل این نیست که به آن ها اهمیت نمی دهم و یا اینکه آن ها در نزد من کوچکند، بلکه برای این است که نصیب خود را از دنیا به طور سالم و کامل بردارند. من بنده های مؤمن خود را با تواضع و خشوع و خوفی که در قلب آن ها جایگزین شود، زینت می دهم تا در اجساد آن ها هم آثارشان ظاهر می گردد. به آن ها درجات و بزرگی عطا می کنم و سیمای آن ها چنان است که شناخته می شوند.

ای موسی! برای آن ها فروتنی کن و نسبت به آنان مهربان و نرم باش. قلبت را در برابر آنان ذلیل کن و همچنین زبانت را در مقابل آنان نرم و ملایم بساز، بدان که هر کس بنده مؤمن مرا بترساند، خود را برای مخالفت امر من آماده کرده و در روز قیامت من خونخواه بنده های مؤمن خود می باشم.