«الفاطر» به معنای خلق کننده است.

وجه تسمیه ی ذات شریف پروردگار به اسم «فاطر» این است که خداوند عظیم الشأن عالم هستی و موجودات را از نیستی به هستی آورد و بر هر مخلوقی به قدر استحقاقش لباس هستی پوشاند.

حضرت علی می فرماید:

پدیده ها را از موادّی اَزَلی و اَبَدی نیافرید، بلکه آن ها را از نیستی به هستی آورد، و برای هر پدیده ای حَدّ و مرزی تعیین فرمود، و آن ها را به نیکوترین صورت زیبا آفرید.

خطبه 163 نهج البلاغه

ابراهیم خلیل الله از روی اخلاص می فرمود:

إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ¹
من به دور از انحراف و با قلبى حق‏گرا همه وجودم را به سوى كسى كه آسمان‏ها و زمين را آفريد ، متوجه كردم و از مشركان نيستم .

سوره مبارک الانعان¹

آیه شریفه