خداي مهربون و صبورم....

يك سال ديگه رو برام رقم زدي...هر چه بود گذشت...

خداي خوبم...
بخاطر تمام لحظه هايي كه منتظرم بوديو نيومدم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هايي كه منو ديديو من نديدمت ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هايي كه برام خوب خواستيو من بد كردم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هايي كه اميدتو نا اميد كردم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هايي كه برام وقت گذاشتي و من وقت نداشتم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هايي كه تنهام نگذاشتي و من خودمو تنها ديدم ......

بخاطر تمام لحظه هايي كه به مهربون بودنت ، بخشنده بودنت ، آمرزنده بودنت ، بزرگ بودنت و بودنت ...شك كردم ؛ منو ببخش..

بخاطر تمام لحظه هايي كه اشكهام براي كسي جز تو بود....
بخاطر تمام لحظه هايي كه خواهش ها و التماسام براي كسي جز تو بود...
بخاطر تمام لحظه هايي كه لذتها و شادي هام براي كسي جز تو بود...
منو ببخش..

يكسال ديگه هم گذشت و من باز به اين رسيدم كه...
خيلي ها به دعوت دل ساده ي من ،
اومدند ؛
نشستند ؛
خنديدند ؛
اما خيلي زود ...
شكستند و گسستند و رفتند....

تنها تو بودي كه ؛
بريدمو نبريدي...
شكستمو نشكستي...
گسستمو نگسستي...

خدايا...
دلم خيلي هواتو كرده...
امسال هم در دلم بنشين و آنچه را كه شايسته خدايي توست ،
براي من و عزیزانم بنويس .

خدایا خیلی دوستت دارم...