خیلی ها بلدند به غریبه که می رسند لبخند بزنند.

اگر راست می گویی وقتی به آن آدمی که تکراری است

می رسی، به پدرت، مادرت، همسرت و بچه هات لبخند بزن،

این نشان می دهد با ادب هستی.

آدمی که ادب نداشته باشد به آدم های تکراری لبخند نمی زند.

فقط برای غریبه ها لبخند می زند و تحویلشان می گیرد.

به تکراری ها که می رسد مثل ماست به آنها نگاه می کند

ادب، فقط احترام گذاشتن به غریبه ها و مردم کوچه و بازار نیست،

مؤدب کسی است که به آدمهای تکراری دور و برش،

لبخند بزند و احترام بگذارد.