وفات بانوی مهربان حرم است. کوچه های قم غمگین اند. برهمه خوبان تسلیت!

فداها ابوها
از راه دور می آمدیم ، خستگی راه بر شانه هایمان سنگینی می کرد و تنها امیدمان دیدار محبوب قلبهایمان امام کاظم علیه السلام بود.
شبها که اطراق می کردیم ، چشم در چشم ستاره ها تا طلوع فجر با مولایمان عاشقانه می گفتیم . از هستی و ظرایف و دقایق آن سئوال می کردیم و آرزو داشتیم آقا جوابمان را بدهد. چه شبهایی که در خلوت ، با آقا صحبت می کردیم و مجنون وار در پی این بودیم که بهترین واژه ها را برای سخن گفتن با آقا بیابیم ...

آه چه شبهایی بود!
وارد مدینه شدیم، گفتند: آقا به مسافرت رفته اند. چقدر سخت بود ، وقتی این حرف را از زبان مردم شنیدیم . تمام ناراحتی مان از این بود که باید هر چه سریعتر به شهر خود باز می گشتیم.

ناگزیر سؤالهایمان را نوشتیم و از اصحاب امام خواستیم ، هنگام مراجعت آقا جواب سؤالهایمان را مکتوب کند ، تا حداقل به پاسخ سئوالهایمان دست یابیم ، اگر چه از دیدن آن ودیعه الهی محروم شده بودیم.

سؤالهایمان را نوشتیم ، جهاز شتران را بستیم و آماده بازگشتن بودیم... که خبر آوردند " حضرت فاطمه معصومه (س) " دختر خردسال و آشنا به مرام ولایت امام موسی سؤالهایمان را جواب داده اند!

شگفت زده بودیم وقتی به پاسخ ها نگاه می کردیم، انواری خدایی که تنها در کلام معصومین می توان یافت در آن یافتیم .
خوشحال از اینکه به پاسخ خواسته هایمان رسیدیم و غمناک از این که سعادت زیارت مولایمان را نیافتیم . ... خبرآوردند در مسیر راه با کاروان امام تلاقی خواهیم کرد و زیارت امام کاظم (ع) نصیمان می شود . اشک شوق چشمانمان را فرا گرفته بود و تصویر زیبای امام موسی کاظم (ع) در چشمهایمان نقش بسته بود ، چقدر دلپذیر بود زیارت محبوب قلبها!

وقتی امام فهمیدند که حضرت معصومه (س) جواب سئوالهایمان را مکتوب کرده اند آنها را طلب کردند بعد از مطالعه جواب ها ، لبان نورانی شان آرام و مطمئن سه بار این کلمات را تکرار کردند:
- فداها ابوها ... فداها ابوها ... فداها ابوها...
پدر به فدایش ... پدر به فدایش ... پدر به فدایش...