غزل هجرت
آید آن روز که من هجرت از این خانه کنم از جهان پرزده در شاخ عدم لانه کنم

رسد آن حال که در شمع وجود دلدار بال و پرسوخته کار شب پروانه کنم

روی از خانقه و صومعه برگردانم سجده بر خاک در ساقی میخانه کنم

حالی حاصل نشد از موعظه صوفی و شیخ رو به کوی صنعی واله و دیوانه کنم

گیسوی و خال لبت دانه و دامند چسان مرغ دل فارغ از این دام و از این دانه کنم

شود آیا که از این بتکده بربندم رخت پرزنان پشت‏بر این خانه بیگانه کنم

رباعی منتشر نشده حضرت امام خمینی (ره)
رباعی
ای دوست‏ بروی دوست‏ بگشای دری صاحب نظرا به مستمندان نظری

ما بی خبرانیم زمنزلگه عشق ای با خبر از بیخبر آور خبری