عمری ست در هوای خودت گریه می کنی
عمری ست با نوای خودت گریه می کنی

گاهی کنار تربت مخفی مادرت
بر خاک آشنای خودت گریه می کنی
 
شب های جمعه زائر شش گوشه می شوی
با یاد کربلای خودت گریه می کنی

ما که اهمیت به غیابت نداده ایم!
از غربتت برای خودت گریه می کنی

هر هفته نامه های مرا می زنی ورق
بر حال این گدای خودت گریه می کنی

صلی اللّه علیک یا مولانا یا صاحب الزمان