راز محبوبیت و جاودانگی امام حسین (ع)...
اگر چـه تمام اهلبیت(ع) نور واحد هسـتند و هرکدام حجت خدا بـرای خلق می باشـند، ولی وقتی بـه اوصاف و ویژگی هـای امام حسـین (ع) کـه بـه واسـطه شـرایط زندگـی و امامـت ایشـان بـه وجـود آمـده اسـت میرسـیم، همـه چیـز فـرق می کنـد.
انـگار انقلابـی شـکل می گیـرد و ایشـان چنـان در میـان اهلبیـت و شـیعیان بـه عظمـت و بزرگـی یـاد می شـوند و سـفارش هایی در مـورد ایشـان اززبـان مبارک آنهـا شـنیده می شـود کـه در مـورد هیـچ یک از اهلبیت شـنیده نشـده اسـت. از چنان محبوبیتی برخوردار اسـت که انگار انبیای الهی او را قبل از ولادت هـم می شـناختند و مشـتاق زیارت او بودنـد.
حال سـؤال مهم و اساسی این است:
راز محبوبیـت، جاودانگی و ویژگی هـای منحصـر بـه فـرد امـام حسـین(ع) چیسـت؟
چـرا خصوصیات خاصی برای ایشـان ذکر شـده اسـت کـه برخی از آن حتـی بـرای پیامبـر(ص) نیـز گفتـه نشـده اسـت؟
قبـل از اینکـه به حکمت این توصیه ها و سـفارش ها در مورد امام حسـین (ع) بپرداز یـم، تعـدادی از روایـات و توصیه هـای اهلبیـت واحـوالات پیامبـران در ارتبـاط بـا سیدالشـهدا (ع) را بیـان می کنیـم و در ادامـه بـه پاسـخ ایـن سـؤال می پردازیـم.
اختصاصی های امام حسین
1- تربت
امام صادق در روایتـی فرمودنـد: »خداونـد تربـت جـدم حسـین (ع) را وسـیله درمـان دردهـا، امـان از ترس ها و وحشـت ها قـرار داده و هرگاه شـما آن تربت را به دست آور ید، آن را ببوسید و روی چشمان خود بگذارید و آنگاه به سایر اعضای بدنتان بکشـید»1
خداونـد در هیـچ خاکی حتی خاک کعبه یا قبـر مطهر پیامبر اکرم (ص) شـفا قـرار نداده اسـت، مگر در تربت امام حسـین (ع) .2-عزاداری و گریه
در میـان اهلبیـت بـه انـدازه ای کـه توصیـه بـه عـزاداری و گریـه بـرای امـام حسـین (ع) شـده اسـت بـرای هیـچ یـک از معصومیـن نشـده اسـت. روایـات عجیب و قابل تأمل ز یادی جهت تشکیل و شرکت در جلسات عزاداری و گریه در مصیبـت امـام حسـین (ع) بـه فراوانـی در منابـع روایـی قابـل دسترسـی اسـت.
امام رضا (ع) فرمودند:
بـر ماننـد حسـین(ع) بایـد گریسـت؛ ایـن گریـه گناهـان بـزرگ را بریـزد. سـپس فرمـود: پـدرم را شـیوه بـود كـه چـون محـرم می شـد خنـده نداشـت و انـدوه بـر او غالـب بـود تـا روز دهـم. روز دهـم، روز مصیبـت و حـزن و گریـه اش بـود و می فرمـود در ایـن روز حسـین (ع) كشـته شـد .2
در ایـن زمینـه روایات بی شـماری در کتاب های روایی وارد شـده اسـت که از بهتریـن منابع آن می توان بـه کتاب «کامل الزیارات» اشـاره کرد.
ادامه مطلب