دروغ مانع کمال نماز

  نمازگزار در مقابل پیشگاه الهی می ایستد، الله اکبر و ذکر ایاک نعبد و ایاکنستعین می گوید، باید برخاسته از صداقت باشد، راستگو باشد، اگر می گوید خدا بزرگ تر از هر چیز است، فقط او را بپرستد و از او یاری بطلبد، مفهوم این ذکر را در زندگی پیدا کند، فقط خداوند را بزرگ بداند و کسی که خدا را بزرگ دانست از هیچ قدرتی نمی ترسد. خداوند متعال در آیه ۳ سوره زمر می فرماید: خداوند آن کس را که دروغگو و ناسپاس است محققا هدایت نمی کند. هم چنین در آیه ۷۰ سوره احزاب آمده ای کسانی که ایمان آورده اید! از خدا ترس وتقوا داشته باشید و سخن راست و درست و استوار بگویید. این دو آیه بیانگر شدت بدی دروغ در مکتب اسلام است.یکی از محرمات و آفت های خطرناک زبان، دروغ گفتن است. دروغ از گناهان بزرگ وکلید گناهان و سرچشمه تمام بدی ها و زشتی ها است. نمازگزاری که با این زبان، نماز و ذکر الهی را به جای می آورد، هیچ گاه زبانش را به این خوی زشتعادت نمی دهد. زبانی که عادت به ذکر الهی کرد، دیگر معنی ندارد این زبان آلوده به دروغ شود. در روایت آمده دهان را پاک کنید، زیرا دهان انسان راه قرآن است. نه فقط دندان را با مسواک پاک کنیم، هم دندان را و هم زبان را ازدروغ و غیبت، تهمت و هم فضای دهان را از خوردن غذای شبهه ناک حفظ کنیم و هم از گفتن حرف مشکوک پرهیز نماییم. این دهان را پاک کنیم، برای اینکه قرآندر حال نماز و غیر نماز باید از این دهان عبور کند. رسول خدا(ص) در حدیثی می فرماید: دهان های خود را پاکیزه کنید که آن راه های تسبیح خداوند است.

اگر نماز و قرآن و دعا، که کوثر چشمه زلال است، از یک دهان لایرویی نشده عبور کند بی اثر است، رنگ می گیرد و بو می پذیرد. چرا باید دهان مان را پاککنیم؟ چون می خواهیم قرآن و نماز بخوانیم و سخن ما در دیگران اثر کند و خودمان هم که می شنویم متاثر شویم. انسانی که دنبال عزت و شرف و کمال است، باید از دروغ پرهیز کند که دروغ عجز و ناتوانی است. آدم دروغگو، به دلیل احساس عجز و ناتوانی و زبونی که در روح خودش می کند، دروغ می گوید؛ یعنی محال است یک انسان در روح خود احساس عزت و نیرو و شرف بکند و حاضر باشد یک کلمه دروغ به زبان خودش بیاورد. نماز گزار که به دنبال کمال است، و زبانش در شبانه روز پنج نوبت نماز می خواند و به وسیله نماز زبان خود را معطر و عطر آگین می کند و همه ذکر نماز را با صداقت و راستگویی بیان می کند، آیا حاضر می شود با این زبان دروغ بگوید؟ نمازگزار در مقابل پیشگاه الهی می ایستد، الله اکبر و ذکرایاک نعبد و ایاک نستعین می گوید، باید برخاسته از صداقت باشد، راستگو باشد، اگر می گوید خدا بزرگ تر از هر چیز است، فقط او را بپرستد و از او یاری بطلبد، مفهوم این ذکر را در زندگی پیدا کند، فقط خداوند را بزرگ بداند و کسی که خدا را بزرگ دانست از هیچ قدرتی نمی ترسد.

اگر در نماز بگوییم که خدا بزرگ است، ولی از کوچک ترین قدرت بترسیم با روح نماز سازگاری ندارد. بهترین راستگو نمازگزار واقعی است. بعضی راستگو نیستند،حتی خداوند او را دروغگو به حساب می آورد. امام صادق(ع) می فرماید: وهرگاه تکبیره الاحرام گفتیم همه چیز را از آنچه که در آسمان و زمین است درمقابل خداوند کبیر و متعال کوچک و ناچیز بشماریم، مگر کبریایی و بزرگی خداوند متعال را، زیرا خدای تعالی از قلب بنده خویش مطلع و آگاه است اگر اوتکبیر بگوید و حال آنکه در قلب او عوارضی و موانعی از حقیقت تکبیر وجود داشته باشد، یعنی کبریایی و عظمت خداوند را به حقیقت ناچیز انگاشته و میل به غیر او دارد. در این صورت خداوند خطاب به او می فرماید: ای دروغگو! آیا با من نیز خدعه می کنی؟ و مرا نیز همانند دیگر خلایق من، العیاذ بالله... فریب می دهی؟ سوگند به بزرگی و جلالتم، که حلاوت و شیرینی ذکر و مناجاتم رابر تو حرام می نمایم و تو را از نزدیک شدن به خودم محروم نموده و حایلی بین خود و تو قرار می دهم توفیق قرب مرا پیدا نکنی و سرور و خوشحالی مناجتمرا از تو سلب می گردانم که لذت مناجاتم را احساس نکنی.

همان طور که در نماز دروغ نمی گوییم، باید در غیر نماز هم دروغ نگوییم، حالا چه دروغ کوچک یا بزرگ یا شوخی یا جدی. همه این ها گناه است و در نامه عمل انسان نوشته می شود و همین طور مانع کمال نماز است و انسان را از توفیقنماز واقعی سلب می کند. همین دروغ انسان را از نماز شب محروم می کند، امامصادق(ع) می فرماید: کسی که دروغ می گوید، پس به خاطر آن دروغگویی از نماز شب محروم می شود.

منبع: روزنامه آرمان